Dżamila

Dżamila (Djemila) to najbardziej spektakularne i jedno z najwspanialszych stanowisk archeologicznych w Algierii. Ruiny tego rzymskiego miasta nazywano także Cuicul. Jest ono wystarczająco małe, aby całe zwiedzić w ciągu połowy dnia. Ale wystarczająco duże, by zagubić się, pośród świątyń i targowisk, spacerować po komnatach łaźni lub po prostu położyć się w cieniu ścian willi wyobrażając sobie odgłosy z dawno minionych dni.

Z bramki biletowej przechodzimy przez łąkę bezpośrednio do ruin. Trasa doprowadzi do cardo maximus - ulicy, która biegnie z północnego zachodu i przecina centrum Djemili. Mijając szereg domów, po około 50 metrach po lewej stronie znajdziemy Wielkie Łaźnie, zbudowane w 183 r. za panowania cesarza Commodiusa. Zostały one zaprojektowane zgodnie z symetrycznym planem, w którym dwustronna sala ćwiczeń prowadzi do dwóch przebieralni, a następnie do gorących, letnich i zimnych pomieszczeń. Wanny są dobrze zachowane, a poniżej poziomu podłogi, za gorącym pokojem widać, gdzie rozpalono ognie, aby zapewnić ciepło. Woda była przechowywana w cysternach wzdłuż ściany północnej.

Łuk Karakalli

Bezpośrednio na południe od łaźni znajduje się Dom Bachusa, wielka rezydencja zbudowana na początku V wieku, z dwoma ogrodami i basenem, który służył jako domowe akwarium dla ryb. Idąc dalej na północ obok ruin fontanny (po lewej), ulica wkracza w plac rodziny Severusów, centralny punkt miasta. Zaraz po lewej stronie znajduje się Łuk Karakalli, ozdobiony kolumnami w stylu korynckim. Pierwotnie był ozdobiony posągami cesarza i jego rodziców, Septimusa Severusa i Julii Domnej. Była to zachodnia brama miasta, a na wysokości 12,5 m stanowiła imponujące wejście dla osób przybywających z Sétif i nie tylko. Łuk został rozebrany przez księcia d'Orleans w 1839 r., Gotowy do przetransportowania do Paryża, ale projekt nie został zrealizowany ze względu na śmierć księcia trzy lata później. W 1922 r. łuk został zrekonstruowany.

Zaraz na północ od łuku znajdował się rynek tkanin, zbudowany w latach 360. i latryna publiczna. Cardo maximus przechodzi przez plac do pierwotnej osady. Budynek po prawej stronie, oznaczony fallusem, mylnie nazywany burdelem, ponieważ domy publiczne były umieszczane w mniej centralnych lokalizacjach. Fallus nie był szyldem, stanowił raczej totem, symbol powodzenia przynoszący płodność lub bogactwo.

Stare forum

Następnie cardo prowadzi przez rząd ogromnych domów i łukiem do starego forum, utwardzonego terenu o wymiarach 48 na 44 metry. Pierwotnie wyłożone portykami, otaczały go trzy najważniejsze budynki miasta: kuria, bazylika, która służyła jako ratusz i centralna świątynia poświęcona Jowiszowi, Juno i Minerwie. Pozostało niewiele z tych budowli, jednak zachował się fascynujący kamienny ołtarz z wyrytą na boku sceną ofiary ze zwierząt.

Rynek i więzienie

Na rynku Cosinius znajduje się więcej rzeźb i dzieł sztuki oraz stołów, na których handlowcy wykładali swoje towary. Spacerując po tym uroczym zakątku, można dostrzec mnóstwo rzeźb ozdobnych, co ułatwia wyobrażenie sobie, jak to wyglądało w starożytności, gdy stoiska były pełne oliwek, pszenicy, kawałków mięsa, ryb zza wzgórz i innych różności. Tutaj również znajdziemy rzeźbiony kamień, który pokazuje, jak sprawdzono wagi i miary. Bezpośrednio pod rynkiem, ale od strony Cardo, znajduje się podziemne więzienie, prawdopodobnie używane do przetrzymywania oszustów. Łuki i sklepienia są imponujące, a miejsce wciąż jest sugestywne.

Teatr

Kierując się z powrotem na południe przez forum, w stronę placu des Sévères, wychodząc z oryginalnych murów miejskich, z resztkami publicznego spichlerza po lewej stronie, warto udać się ścieżką na lewo od Świątyni Rodziny Severan. Zobaczymy tam łacińską inskrypcję informującą, że Juliusz Crescens i wykonawca jego woli, Caius Julius Didius Crescentianus, zbudowali tutaj łuk ozdobiony posągami Fortuny i Marsa, bóstw opiekuńczych tej kolonii. Gdy ścieżka nagle opada w kierunku głębokiej doliny, dotrzemy do teatru, wyciętego na zboczu wzgórza w II wieku. Teatr został umieszczony poza oryginalnymi murami, aby przy pojemności 3000 osób uniknąć zatłoczenia, podczas imprez.

Dzielnica chrześcijańska w Dżamili

Dzielnica chrześcijańska leży na południowym, górnym końcu miasta, najdalej od pierwotnych murów ogrodzeniowych. W centrum wspólnoty chrześcijańskiej znajdowała się grupa budynków episkopalnych: dwie bazyliki, baptysterium i kaplica. Baptysterium jest najłatwiejsze do zidentyfikowania pod kopułą zbudowaną przez archeologów, aby zachować mozaiki zdobiące podłogi. Obok są łaźnie, być może dla religijnego oczyszczenia oraz północna bazylika z VI wieku, w której nabożeństwa odbywały się bezpośrednio po chrzcie. Budowla połączona była korytarzem z większą bazyliką Cresconius, nazwaną na cześć biskupa, którego imię uwieczniono na dużej mozaice obecnie znajdującej się w muzeum. Czterdzieści metrów długości, centralna nawa wyłożona misternie zwieńczonymi kolumnami i podłoga pokryta mozaikami. Ta bazylika wydaje się być ostatnią znaczącą budowlą zbudowaną w Cuicul.

Godziny odwiedzin i ceny biletów

Wykopaliska można oglądać od kwietna do sierpnia w godzinach: 8.00-20.00 i od października do marca w godzinach: 8.00-17.00. Cena biletu to 80DA

Jak dojechać do Dżamili

Aby w miarę szybko dostać się do Dżamili trzeba dostać się z Algieru do Satif. Półgodzinny lot kosztuje jednak od 430 do 1400 złotych. Z Satif do Dżamili jest ok. 60 km, które trzeba pokonać samochodem.

Pogoda w Dżamili - kiedy jechać?

Najlepszy czas na wizytę w Dżamili w Algierii to miesiące od maja do października. Temperatury będą przyjemne, a opady deszczu ograniczone. Najwyższa średnia temperatura w Dżamili wynosi 31°C w sierpniu, a najniższa wynosi 14°C w styczniu. Pogoda i klimat w Dżamili jest odpowiedni na słoneczne wakacje.