Salar de Uyuni w Boliwii jest uważane za jeden z najbardziej ekstremalnych i niezwykłych widoków w całej Ameryce Południowej, jeśli nie na Ziemi. Rozciągając się na ponad 4050 mil kwadratowych Altiplano, jest to największe solnisko na świecie, pozostawione przez wyparowane dawno temu prehistoryczne jeziora. Tutaj po horyzont rozciąga się gruba skorupa soli, pokryta pikowanymi, wielokątnymi wzorami soli unoszącymi się z ziemi.

Laguna Colorada, czyli „Czerwona Laguna”, to płytkie słone jezioro usiane białymi wyspami boraksu. Rozciąga się na 6000 hektarów, ale ma mniej niż metr głębokości. Wierzenia sugerują, że woda jest w rzeczywistości krwią bogów, chociaż naukowcy wydają się przekonywać, że kolor pochodzi od alg i bogactwa minerałów. Fotografów z całego świata przyciąga spektakularne otoczenie, z jeziorem w kolorze głębokiego szkarłatu, silnie kontrastującym z czystym błękitem nieba i białym śniegiem odległych gór.

Tarija to główne miasto prowincji o tej samej nazwie, liczące 200 000 mieszkańców. Położona w szerokiej, żyznej dolinie na skraju rzeki Gwadalkiwir (nazwanej przez hiszpańskich konkwistadorów od rzeki przepływającej przez Sewillę), biegnie przez południowo-środkową część Boliwii. Tarija znajduje się na wysokości 1850 - 1950 m. n.p.m., a te wysokie wzniesienia powodują, że porastające tu winnice są bardziej nasłonecznione, co poprawia aromat i smak produkowanego tu wina.

Nazwa Samaipata, brzmi bardziej po japońsku. To jednak boliwijskie miasto poza szlakiem gringo. W rzeczywistości cała wschodnia część Boliwii jest często pomijana na rzecz bardziej znanych regionów Uyuni i La Paz. „Samaipata” w języku keczua oznacza „odpoczynek w górach”.
Samaipata to przyjemna wioska położona na wysokości 1600–1800 m n.p.m., 120 km od miasta Santa Cruz. Wielu lubi odwiedzać to miejsce ze względu na góry i klimat, a cudzoziemcy czasem się tu osiedlają. Wioska jest czymś w rodzaju tygla kultur, w którym obecnie około 25 narodowości żyje razem w harmonii i pokoju.

Samaipata leży na południowy zachód od miasta Santa Cruz de la Sierra u podnóża Andów, w drodze do Sucre. Jest to popularny kurort dla mieszkańców Santa Cruz ze względu na znacznie chłodniejszy klimat. Miasto jest małe, z licznymi budynkami kolonialnymi i wąskimi brukowanymi uliczkami. Istnieje tu duży wybór hoteli i restauracji na każdą kieszeń.

Turyści z całego świata są ostrzegani przed tą zdradziecką drogą. Przeprawa Yungas Road znana jest jako jedno z najbardziej ryzykownych i ekscytujących zajęć w Boliwii, a pokonywanie historycznie niebezpiecznej „drogi śmierci” jest najlepszym sportem ekstremalnym. Po 20 latach modernizacji uważa się, że droga jest bezpieczniejsza. Ale czy to prawda?

Droga North Yungas jest znana jako „Droga Śmierci” z najbardziej oczywistego powodu. Jazda w górę lub w dół tej 69-kilometrowej drogi jest niezwykle niebezpieczna ze względu na mgłę, osuwiska, kaskady i klify, które spadają z 600 metrów na każdym zakręcie. Droga rzadko jest szersza niż 3 metry, a wiele krzyży stanowi pamiątkę po tych, którzy tam zginęli. Do roku 1994 ginęło tu co roku prawie 300 kierowców. Nic dziwnego, że otrzymała ona akurat taką nazwę.

Z długiego łańcucha gór usianych kanionami i wodospadami wyłania się malownicze miasteczko Yotala, położone zaledwie 17 km od zabytkowego centrum Sucre. Założona 18 listopada 1912 r. Pod przewodnictwem Eleodoro Villazona, Yotala to podróż w czasie. Charakteryzuje się kolonialną architekturą, wąskimi brukowanymi uliczkami i tradycyjnym stylem życia. Często określane jako La Huerta, stare hacjendy Yotali wtapiają się w naturalny krajobraz, dolinę kolorowych ogrodów i żyznych gospodarstw. To wspaniałe miejsce na weekend dla tych, którzy chcą uciec od zgiełku miejskiego życia i skontaktować się z naturą.

72 km na zachód od La Paz, w pobliżu południowo-wschodniego brzegu jeziora Titicaca, leżą ruiny jednego z najstarszych i najwyżej położonych miast w historii. Tiwanaku, wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2000 r., to starożytne stanowisko archeologiczne nazwane na cześć jednej z najważniejszych cywilizacji sprzed Imperium Inków.

Przez około pięćset lat imperium Tiwanaku wyrosło z małej osady skupiającej się na uprawach i innych produktach niedostępnych w Altiplano, do stolicy administracyjnej dużego państwa politycznego.

Sajama to najstarszy park narodowy w Boliwii. Przedstawia cudowną andyjską scenerię ośnieżonych wulkanów, strzelistych gór, bulgoczących gorących źródeł, mokradeł zamieszkanych przez ptaki i rozległe dzikie równiny. Stanowi wzorową lokalizację zarówno dla fotografów, jak i poszukiwaczy przygód.
Park Narodowy Sajama, położony w południowo-zachodnim departamencie Oruro, graniczy z prowincją La Paz na północy i chilijskim Lauca National Park na zachodzie. Zajmując ekoregion Puna, wysokiego andyjskiego płaskowyżu położonego na wysokości 6.542 metrów nad poziomem morza, park jest również częścią wulkanicznego Cordillera Occidental, gdzie znajduje się najwyższy szczyt Boliwii, Navajo Sajama.

Dla tych, którzy chcą uciec od zgiełku miejskiego życia, Park Narodowy Amboró to raj w dżungli. Idealny na odpoczynek, relaks i powrót do kontaktu z naturą.
Położone zaledwie 40 kilometrów na zachód od Santa Cruz, na andyjskim podnóżu Boliwii, Amboró zajmuje aż 4 425 kilometrów kwadratowych rozciągających się aż do granic Parku Narodowego Carrasco w departamencie Cochabamba. Dziewiczy park jest również częścią korytarza Vilcabamba - Amboró, który zaczyna się w górach Vilcabamba w Peru i rozciąga się aż do Boliwii.

Park Narodowy Noel Kempff Mercado znajduje się on ponad 600 km na północny wschód od Santa Cruz i jest jednym z największych i najbardziej dziewiczych parków w dorzeczu Amazonki. Park Narodowy Noel Kempff Mercado, ceniony jest ze względu na swoje wyjątkowe piękno, niesamowitą różnorodność biologiczną i w dużej mierze nietkniętą roślinność. Jest jednym z niewielu miejsc na ziemi, w którym doświadcza się prawdziwie nietkniętej dziczy.