Patagonia

Jedyne dźwięki jakie słyszysz, to dzikie wiatry na stepie. Jedyne widoki jakie widzisz, to postrzępione szczyty górskie i spokojne, srebrne jeziora. Znajdujesz się w sercu surowej dziczy wyrzeźbionej przez tony wolno poruszającego się lodu. To jest Patagonia. Tu możesz poczuć ponadczasowość krajobrazu, a naturalne piękno jest dziś takie samo jak to, które obserwowały plemiona koczownicze tysiące lat temu.

Wycieczka przez Patagonię poprowadzi Cię przez ten surowy i oszałamiający krajobraz, który dzielą zarówno Chile, jak i Argentyna. Udaj się nad jeziora wciśnięte jak klejnoty w Andach i zobacz widoki, jakich nie doświadczyli nawet mieszkańcy innych regionów Argentyny.

Dzisiejszy krajobraz nadal wydaje się nietknięty. Nawet wieki po odkryciu przez słynnego przyrodnika Karola Darwina. Aby zachęcić Cię do wyjazdu warto przybliżyć kilka wybranych cudów natury, które odkryjesz podczas eksploracji Patagonii.

Krótki filmik prezentujący piekno Patagonii

6 ludzi i 350 000 pingwinów

Wyspa Magdalena to jedna z najbardziej odległych wysp, jakie odwiedzisz w Patagonii. Wyspa jest zamieszkana tylko przez garstkę strażników parku i ogromną kolonię co najmniej 350 000 pingwinów Magellana.

Zatrzymywali się tu dawni żeglarze i odkrywcy, aby zaopatrzyć się w zapasy na kontynuowanie wypraw, a słynny portugalski odkrywca Ferdynand Magellan nazwał odkryte zwierzęta swoim nazwiskiem.

Symbolem wyspy jest latarnia morska zbudowana w 1902 roku. Strażnicy parku mieszkają w budynku przylegającym do latarni. Sześciu z nich mieszka tu latem, a na zimę pozostaje tylko troje z nich.

Rygorystycznie zachowywany jest naturalny krajobraz wyspy. Odwiedzający mogą chodzić tylko po wyznaczonych ścieżkach, aby nie zakłócać dzikiej przyrody. Za to wspomnienia z tej wyspy to doświadczenie, którym niewielu może się pochwalić.

Rosnący lodowiec

Patagonia to jedno z miejsc, które najbardziej ucierpiały z powodu światowych zmian klimatycznych. W tym regionie wiele z niesamowitych lodowców niestety się kurczy. Jest jednak kilka lodowców Patagonii, które nadal rosną, a nie topią się.

Jednym z tych rosnących lodowców jest lodowiec Garibaldi. Ma odcienie szafiru i turkusu i wydaje się „wyrastać” z morza. Wyróżnia się środkową moreną, która została utworzona przez połączenie dwóch mniejszych lodowców.

Dla naukowców pozostaje zagadką, dlaczego niektóre lodowce zachowują się inaczej w obliczu globalnego ocieplenia. Różne teorie biorą pod uwagę wpływ głębokości i temperatury zbiorników wodnych na skraju lodowca lub stromość gór i fiordów, które podtrzymują dolne krawędzie lodowca.

Ushuaia i Tierra del Fuego

Sam wierzchołek Patagonii, dziś nazywany „Ziemia Ognista”, został odkryty przez Ferdynanda Magellana w 1520 r. i nazwany „Krainą Dymu”. Powodem były pożary lasów, które obserwował podczas żeglugi po tym obszarze. Pożary były wzniecane przez zamieszkujące te okolice plemię Ona. Dziś Ziemia Ognista jest niesamowitym miejscem do zwiedzania, labiryntowym archipelagiem gór pokrytych drzewami, czapami lodowymi i śniegiem, krętymi kanałami i rzekami, które wiją się w głębi kontynentu, a także niesamowitą regionalną florą i fauną.

Ushuaia, położone nad kanałem Beagle i pierwotnie założone przez brytyjskich misjonarzy, jest uważane za najbardziej wysunięte na południe miasto na świecie. Kiedyś była to kolonia więzienna, teraz odwiedzający przyjeżdżają do tego odosobnionego miasta, aby zwiedzić pobliski Park Narodowy Ziemi Ognistej, muzeum historyczne Ushuaia i latarnię morską Les Eclaireurs.

Jedną z największych atrakcji miasta są jednak niezliczone możliwości zobaczenia przyrody żyjącej i migrującej w okolicy. Foki, orki i pingwiny to niektóre z żyjących tu gatunków, których miejsca lęgowe można oglądać z pokładu statków wycieczkowych lub podczas pieszych wędrówek.

Kraina ognia pokryta śniegiem i lodem

Park Narodowy Ziemi Ognistej jest tak nieokiełznany, że tylko niewielka jego część jest otwarta dla zwiedzających. Położony na obrzeżach najbardziej wysuniętego na południe miasta na świecie – Ushuaia - ten argentyński park narodowy jest pełen spektakularnych widoków.

Narodowy Ziemi Ognistej oferuje kwintesencję widoków na to, co najlepsze w patagońskiej przyrodzie. Jego krajobrazy są usiane potężnymi wodospadami, bujnymi lasami, surowymi górami i błyszczącymi lodowcami.

W przeciwieństwie do przekonania wielu ludzi, region Ziemi Ognistej nie został nazwany tak ze względu na wulkany lub upały. Jego nazwa kontrastuje z zimną pogodą i ośnieżonymi szczytami, a kraina ta została nazwana Ziemią Ognistą przez pierwszych europejskich odkrywców, którzy zauważyli dym z płonących lasów, wypalanych przez jego rdzennych mieszkańców.

Poplamiony błękitem lodowiec i lśniąca laguna

Niesamowity lodowiec Águila pływający we własnej lagunie, choć nie jest jednym z najsłynniejszych w Patagonii, jest obowiązkowym punktem podczas wycieczki po południu Argentyny. Stań nad brzegiem laguny w otoczeniu starego, nienaruszonego lasu i poddaj się chwili zadumy nad powstaniem tej inspirującej scenerii.

.

Pęknięcia lodowca Águila lśnią niewiarygodnym odcieniem jasnego błękitu, doskonale kontrastując z resztą perłowo-białego lodu. Topiący się lodowiec zasila lagunę, a w wyniku reakcji łańcuchowej dzikie zwierzęta na tym obszarze korzystają z bogatych w minerały wód. Szczególnie obfite jest tu życie szybujących nad lodowcem ptaków, które mają doskonałe warunki do gniazdowania w starych, wysokich drzewach.

El Calafate i El Chalten

Te dwa miasta są punktem wyjścia do podziwiania wielu wyjątkowych krajobrazów w okolicy. Oba są idealne do wędrówek i odkrywania. Pozwolą Ci, podczas trekkingu po pobliskich górach i lodowcach, odciąć się od wszystkich problemów europejskiego życia.

El Chalten ma w sobie cały osobliwy urok małego miasteczka, wtulonego w potężny cień góry Fitz Roy. Pomimo intensywnego ruchu turystycznego w sezonie, miasto zachowało swój lokalny klimat, jednocześnie zaspokajając potrzeby turystów. El Calafate, większe miasto, w którym znajduje się główne lotnisko regionu, jest pełne interesujących atrakcji kulturalnych, historycznych, gastronomicznych i handlowych.

Perito Moreno

Lodowiec Perito Moreno to jeden z klejnotów w koronie argentyńskiej Patagonii. Ogromna masa niebiesko-białego śniegu i lodu, zasilana przez wielkie południowe pole lodowcowe Patagonii. Lodowiec Perito Moreno zlokalizowany jest w Parku Narodowym Los Glaciares, w pobliżu miasta El Calafate. Jest jednym z najpopularniejszych miejsc turystycznych w regionie.

Widok na lodowiec jest oszałamiający. Trzeszcącą ściana teksturowanego lodu i śniegu, której pęd do przodu powoduje, że ogromne fragmenty lody odrywają się od przedniej fasady i spektakularnie wpadają do jeziora poniżej.

Dla odważniejszych turystów zaplanowane są wędrówki po części lodowca. Dla tych, którzy chcą jedynie popatrzeć, punkty widokowe zapewniają wspaniałe panoramiczne widoki na frontową ścianę lądolodu. Chcący w szczególny sposób doświadczyć ogromu Perito Moreno mogą wybrać się w rejs w pobliże lodowca. Łodzie wycieczkowe przepływają przez jezioro aż do podstawy lodowca, a podróżnicy mogą jeszcze bardziej zbliżyć się do tego zadziwiającego cudu natury.

Mount Fitz Roy

Ta kultowa góra, nie bez powodu. jest jedną z najważniejszych atrakcji Patagonii. Stromy szczyt strzelistego granitu, otoczony szeregiem mniejszych iglic, Fitz Roy góruje wysoko nad otoczeniem.

Przyciągający naturalnym pięknem region pełen jest szlaków turystycznych i tras dla podróżników i turystów. Często przyjeżdżają oni na drugi koniec świata, aby zobaczyć ten monumentalny widok.

W pobliżu Mount Fitz Roy znajduje się równie piękna Laguna de Los Tres. Błyszczące, wysokogórskie jezioro w kolorze głębokiego turkusu, oferuje niesamowite odbicia góry Fitz Roy i otaczających je innych, ośnieżonych wzgórz.

Cerro Torre

Opuszcając południowe pola lodowcowe Patagonii, doświadczysz uderzającego widoku Cerro Torre. Góra przyciąga uwagę wszystkich, którzy ją zobaczą. Cerro Torre składa się z grupy kilku szpiczastych, coraz mniejszych szczytów, tworzących wspólne pasmo.

Góra jest powodem kontrowersji. Wyjątkowo trudne wejście spowodowało, że wiele osób wątpi w relację pierwszej osoby, która twierdziła, że zdobyła szczyt. Cesare Maestri utrzymywał, że wraz ze swoim partnerem Tonim Eggerem, weszli na szczyt w 1959r. Toni zginął w trakcie zejścia. Spadł razem z aparatem fotograficznym, którym zarejestrowano moment zdobycia góry. Dziś wielu ekspertów alpinistów jest przekonanych, że próba zdobycia Cerro Torre w ’59 zakończyła się niepowodzeniem.

Jak dojechać do Patagonii?

Autobusem

Autobusy kursują stale między Buenos Aires a Bariloche. Przejazd trwa około 24 godzin, ale pojazdy są bardzo wygodne. Ceny oscylują w granicach 800ARS, ale jak wszystko w Argentynie, ceny są bardzo zmienne. Autobusem można dojechać również aż do Rio Gallegos z przystankami po drodze. Ta podróż trwa około 36 godzin.

Samolotem

Loty z Buenos Aires do Rio Gallegos mogą zaoszczędzić 36 godzin jazdy autobusem. Tak więc jeśli myślisz o udaniu się aż tak daleko na południe jest to rozsądna opcja. Tym bardziej, że czasami przelot może być nawet tańszy niż autobus.

Samochodem

Jeśli podróżujesz Ruta 40 pamiętaj, że od kwietnia 2016 r. około 70 km drogi między Gobernador Gregores i Tres Lagos jest w bardzo złym stanie. Prowadzi ona przez wzgórza, a okolica jest bardzo wietrzna. Z powodu deszczu lub śniegu samochód z napędem na 2 koła może problemy z przejechaniem niektórych odcinków tej drogi.

Autostopem

Samochodem osobowym lub ciężarówką dotrzesz na samo południe. Jest to naprawdę bezpieczny sposób podróżowania i możesz zaoszczędzić trochę pieniędzy. Jednak podczas takiej podróży namiot jest wskazany ze względu na warunki pogodowe i w celu zaoszczędzenia na zakwaterowaniu. Jeśli nie masz namiotu, postaraj się złapać autostop wcześnie rano, by na miejsce przybyć przed zmrokiem. Docelowe miejsca są o wiele ciekawsze i bardziej przyjazne w ciągu dnia.

Najczęściej zabiorą Cię kierowcy ciężarówek, którzy są znudzeni długą drogą i chcą z kimś porozmawiać by nie zasnąć.

Pogoda w Patagonii – kiedy jechać?

Najkorzystniejszą porą na podróżowanie do regionu Patagonia w Argentynie jest od okres od stycznia do marca i grudzień. Temperatury są przyjemne, a opadów jest niewiele. Najwyższa średnia temperatura w Patagonii wynosi 25°C w styczniu a najniższa 5°C w lipcu. Trzeba jednak pamiętać, że Patagonia to olbrzymi obszar rozciągający się aż na południe kontynentu. Znajdują się tu wysokie góry i lodowce, gdzie temperatura jest o wiele niższa.