Muzeum Sił Zbrojnych znajduje się w Twierdzy São Miguel w Luandzie w Angoli. Kolekcja muzeum, została utworzona w 1975 roku po odzyskaniu niepodległości przez Angolę i obejmuje samoloty dwusilnikowe, czołgi, różną broń i artefakty używane podczas wojny o niepodległość (1961–1974) i wojny domowej (1975–2002).
Narodowe Muzeum Antropologiczne (Museu Nacional de Antropologia) znajduje się w dzielnicy Coqueiros w Luandzie w Angoli. Założone zostało 13 listopada 1976 r., i było pierwszą instytucją muzealną utworzoną po uzyskaniu przez Angolę rok wcześniej niepodległości.
Kissama (pisane także Quiçama), położona 70 km na południe od Luandy, jest najbardziej dostępnym i posiadającym największą ilość gatunków, parkiem dzikiej przyrody w Angoli. W tej ogromnej strefie przybrzeżnej sawanny, poprzecinanej sękatymi baobabami, zamieszkują słonie, bawoły wodne, miejscowe antylopy palankowe i niewielka populacja gniazdujących żółwi morskich.
Caroni Swamp Bird Sanctuary jest niesamowitą laguną, która rozciąga się na południe od Portu of Spain wzdłuż zachodniej linii brzegowej Trynidadu. Obejmuje około 40 mil kwadratowych mokradeł. Granice na północy to rzeka Caroni, na wschodzie autostrada Uriah Butler; na zachodzie Zatoka Paria i na południu rzeka Madame Espagnol.
W 1921 r. Bagna Caroni zostały podzielone na sieć kanałów, aby część z nich przeznaczyć na uprawę ryżu i cukru. Jednak znaczenie bagna jako ważnego obszaru ekologicznego spowodowało, że 3179 hektarów zostało ogłoszonych rezerwatem bagiennym Caroni w 1936 roku. W tym samym czasie 136 hektarów ogłoszono Sanktuarium Dzikiej Przyrody Caroni, aby wprowadzić ochronę Ibisa Szkarłatnego, narodowego ptaka Trynidadu.
Aparados da Serra jest skupiskiem największych kanionów w Brazylii. Niektóre wznoszą się na wysokość do 900 m. Kaniony zaczęły się tworzyć 130 milionów lat temu, kiedy podziemna eksplozja spowodowała silną erupcję lawy bazaltowej. Ostre krawędzie, które wytworzyły się z tego procesu, wydawały się być przycięte nożem, co dało nazwę Aparados da Serra. Dziś kaniony mają wyjątkową różnorodność biologiczną: atlantycki las deszczowy na dnie, las chmurowy na stromych skarpach i las araukarii na obrzeżach zwanych Campos de Cima da Serra. Kaniony znajdują się w parkach narodowych Aparados da Serra i Serra Geral, a krajobraz na stokach jest otwarty dla zwiedzających i stanowi główną atrakcję turystyczną parku narodowego Aparados da Serra. Zwiedzać można kaniony Itaimbezinho, Malacara i Fortaleza.
Miasto Chefchaouen jest mocno zróżnicowane przez kontrast między marokańskim hedonizmem turystycznym a pobożnymi praktykami islamskimi. Najbardziej zauważalną cechą tego górskiego miasta są fasady budynków pomalowane w różnych odcieniach niebieskiego.
Niebieski kolor to w rzeczywistości średniowieczna pozostałość po dawno kulturze żydowskiej. Pod koniec XV wieku inkwizycja hiszpańska zmusiła muzułmanów i Żydów do opuszczenia Europy. W 1471 r., Chefchaouen został założony jako obóz dla uchodźców z silnymi wpływami żydowskimi.
Tuż za pustynną oazą Djanet w Algierii znajduje się park narodowy pełen historii. Podróż przez krajobraz Tasili Wan Ahdżar (Tassili n'Ajjer) jest jak wejście do galerii sztuki na świeżym powietrzu, gdzie formacje skalne z piaskowca stają się materiałem dla ponad 15 000 prehistorycznych rzeźb i obrazów. Według UNESCO park ten jest jednym z najważniejszych skupisk prehistorycznej sztuki skalnej na świecie. Obrazy i rzeźby przedstawiają fascynujące spojrzenie na migracje zwierząt, zmiany klimatu i życie ludzkie.
Tipasa powstała jako centrum handlowe Fenicjan z Kartaginy. W okresie od VI wieku p.n.e. do VI wieku n.e była kilkukrotnie skolonizowana. Miasto służyło jako port, którego ludność handlowała z Grecją, Włochami i Półwyspem Iberyjskim. Z biegiem czasu starożytna osada zmieniała się pod rządami Rzymian, wczesnych chrześcijan i Bizantyjczyków, ale zawsze służyła jako punkt handlowy i / lub startowy dla podbojów w królestwach Mauretanii. Tipasa została nazwana przez UNESCO „jednym z najbardziej niezwykłych kompleksów archeologicznych Maghrebu”. I na pewno zasługuje na ten tytuł.
Park Narodowy Los Roques został utworzony w 1972 roku w celu ochrony ekosystemu morskiego o wyjątkowej urodzie i wartości ekologicznej zdominowanej przez rafy koralowe, lasy namorzynowe i łąki trawy morskiej. Jest to bez wątpienia jeden z najpiękniejszych obszarów naturalnych Wenezueli. Park, położony około 128 km na północ od portu „La Guaira” w Caracas, zajmuje 221 120 hektarów, co czyni go największym parkiem morskim na Morzu Karaibskim.
Park ten chroni jedną z najwyższej jakości raf koralowych pod względem różnorodności gatunkowej. W Los Roques żyje około 60 gatunków koralowców, 200 gatunków skorupiaków, 140 gatunków mięczaków, 45 gatunków szkarłupni, 60 gatunków gąbek i 280 gatunków ryb. Ponadto w parku można zobaczyć 92 gatunki ptaków, z których 50 to ptaki wędrowne. Cztery globalnie zagrożone gatunki żółwi morskich regularnie gniazdują na wyspach archipelagu.
Park Narodowy Los Glaciares w Argentynie ma w swoich granicach prawie pięćdziesiąt lodowców, ale jest wśród nich jeden, który można nazwać wisienką na torcie. Lodowiec Perito Moreno w pobliżu El Calafate jest największym z nich i zdecydowanie najbardziej imponującym.
Czoło lodowca rozciąga się na ponad pięć kilometrów. Od przodu, gdzie turyści oglądają najlepsze widoki, aż do końca lodu jest ponad trzydzieści kilometrów. Aby dać poczucie skali, lodowiec Perito Moreno jest trzy razy większy od Manhattanu!
Miejsca w Polsce