Łazienki Królewskie są najpiękniejszym i najbardziej czarującym parkiem miejskim w Europie. Położone w samym sercu miasta, na południe od Starego Miasta i Traktu Królewskiego, były niegdyś wiejską posiadłością poza murami miejskimi Warszawy. Ich nazwa „Łazienki Królewskie” pochodzi od znajdującego się tu niegdyś pawilonu kąpielowego. Posiadłość została nabyta i przebudowana przez ostatniego króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego w połowie XVIII wieku i urządzona w stylu klasycystycznym, wraz z pałacem nad jeziorem centralnym, starożytnym amfiteatrem w stylu romańskim, oranżerią i całą krainą cudów w pięknie wykonanych ogrodach.
Schodząc z szerokich, eleganckich Alei Ujazdowskich, biegnących przez całą długość parku, wchodzisz na teren praktycznie nieskażonej przyrody, a miasto z jego hałasem i gwarem znika za koronami drzew. Kręte ścieżki i rumiane kamienne schody prowadzą w dół obok bujnych trawników i gęstych krzewów, gdzie można dostrzec skromne ale eleganckie budynki gospodarcze i małe letnie pałace z minionej epoki. Elegancko przycięte żywopłoty otwierają się na nieoczekiwane gaje i rzeźbione ogrody.
Główną atrakcją parku jest jezioro, którego wąską szyję łączy osobliwa kładka, ciche falujące przedpole do okazałego Pałacu na Wodzie, królewskiej rezydencji, która rozciąga się na drugim końcu. Pałac stoi na małej sztucznej wyspie i jest otoczony dwoma arkadowymi mostami, ozdobionymi eleganckimi kolumnami i oknami, których odbicie mieni się w wodzie. Zwiedzający mogą obejrzeć prywatne i reprezentacyjne pokoje króla, w tym łaźnie królewskie, salę balową, jadalnię, sypialnie, galerię portretów, kaplicę i rotundową galerię królów polskich.
W oficynie za pałacem mieściła się niegdyś Podchorążówka (Wyższa Szkoła Wojskowa). To tutaj patriotyczny porucznik Piotr Wysocki nawoływał młodych żołnierzy i mieszkańców Warszawy do powstania przeciwko caratowi, rozpoczynając powstanie listopadowe 1831 r. Dziś w budynku mieści się Muzeum Wychodźstwa Polskiego im. Ignacego Jana Paderewskiego, prezentujące kolekcje związane z Polakami i polską kulturą na świecie.
Na brzegu jeziora znajduje się amfiteatr inspirowany stylem rzymskim, z półksiężycowymi ławkami otoczonymi szesnastoma posągami starożytnych poetów. Scena zbudowana jest na małej wyspie, oddzielonej od widowni wąskim strumieniem.
Park jest usiany innymi rezydencjami, które zapewniały królowi i jego dworzanom miejsce na spokojne wiejskie ucieczki, takie jak Biały Dom, który szczyci się wspaniałą kolekcją obrazów i oryginalnym łożem króla. W Starej Oranżerii zobaczyć można jeden z nielicznych zachowanych na świecie przykładów prawdziwego XVIII-wiecznego teatru dworskiego – drewnianego, z nienaruszonym oryginalnym wystrojem i bogatego malarstwa dekoracyjnego. Nowa Oranżeria została wybudowana w połowie XIX wieku z myślą o przechowywaniu kolekcji drzewek pomarańczowych i roślin tropikalnych.
Tuż za parkiem z pewnością dostrzeżesz okazały Belweder, budowlę z zielonym dachem i okazałymi białymi kolumnami przy wejściu, fabrykę porcelany za panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, a później siedzibę Wielkiego Księcia Rosyjskiego, który rządził Polska pod okupacją carską na początku XIX wieku. W okresie międzywojennej niepodległości Belweder służył jako rezydencja Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego i pierwszego prezydenta Polski Gabriela Narutowicza. Obecnie w pałacu mieści się Muzeum Józefa Piłsudskiego.
Być może najbardziej znanym zakątkiem parku jest Ogród Chopina z wysokim pomnikiem Chopina z brązu, przedstawiającym kompozytora siedzącego pod wierzbą. Gałęzie wierzby rozciągają się nad jego głową jak palce pianisty po klawiszach fortepianu. Od pięćdziesięciu lat w parku, jednej z najpopularniejszych atrakcji kulturalnych Warszawy, w każdy weekend letnich miesięcy odbywają się bezpłatne koncerty chopinowskie.
Miejsca w Polsce