Litwa, największe z państw bałtyckich, położona na wschodnim wybrzeżu Morza Bałtyckiego, ze stolicą w Wilnie, jest krajem o bogatej historii, przepięknej przyrodzie i dynamicznie rozwijającej się nowoczesności. Główne miasta, takie jak historyczne Wilno z jego barokową starówką wpisaną na listę UNESCO, prężne Kowno będące ważnym ośrodkiem kulturalnym i akademickim, oraz portowa Kłajpeda stanowiąca bramę na Mierzeję Kurońską, odzwierciedlają różnorodność tego fascynującego kraju. Litwa graniczy z Łotwą na północy, Białorusią na wschodzie i południu, Polską na południowym zachodzie oraz z obwodem kaliningradzkim Rosji na zachodzie, co czyni ją ważnym mostem łączącym Europę Zachodnią i Wschodnią.

Okręg Kłajpedzki (lit. Klaipėdos apskritis), położony na zachodnim krańcu Litwy, jest jedynym regionem kraju z dostępem do Morza Bałtyckiego. Jego największym skarbem i symbolem jest Mierzeja Kurońska (Kuršių nerija) – unikalny, piaszczysty półwysep wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, oddzielający Zalew Kuroński (Kuršių marios) od otwartego morza. Region charakteryzuje się pięknymi, szerokimi plażami, imponującymi wydmami, sosnowymi lasami oraz malowniczym ujściem Niemna (Nemunas) tworzącym rozległą deltę. Historia okręgu kłajpedzkiego jest złożona i naznaczona wpływami różnych kultur – od starożytnych plemion bałtyckich (Kurów, Skalwów), przez panowanie Zakonu Krzyżackiego (założycieli zamku Memelburg w Kłajpedzie), po wielowiekowe wpływy pruskie i niemieckie (region Kłajpedy, tzw. Memelland). Obszar ten stanowił również ważną część Małej Litwy (Mažoji Lietuva). Gospodarka regionu jest silnie związana z morzem – kluczową rolę odgrywa Port Kłajpedzki, największy na Litwie, a także przemysł stoczniowy, logistyka, rybołówstwo i przetwórstwo ryb. Niezwykle ważnym sektorem jest turystyka, skoncentrowana na wybrzeżu, Mierzei Kurońskiej i w popularnym kurorcie Palanga (Połąga). Głównym ośrodkiem administracyjnym i gospodarczym jest Kłajpeda, a inne ważne miasta to Kretinga, Skuodas, Šilutė oraz Neringa (gmina obejmująca osady na Mierzei Kurońskiej, takie jak Nida i Juodkrantė).

Okręg Kowieński (lit. Kauno apskritis), położony w samym sercu Litwy, jest jednym z najważniejszych regionów kraju pod względem gospodarczym, kulturalnym i komunikacyjnym. Jego centrum stanowi Kowno (Kaunas), drugie co do wielkości miasto Litwy, malowniczo usytuowane u zbiegu dwóch największych rzek kraju – Niemna (Nemunas) i Wilii (Neris). Krajobraz regionu charakteryzuje się łagodnie pofałdowanymi równinami, rozległymi lasami, dolinami rzecznymi oraz dużym Zalewem Kowieńskim (Kauno marios) – największym sztucznym zbiornikiem wodnym na Litwie, otoczonym przez Park Regionalny. Historia Okręgu Kowieńskiego jest niezwykle bogata, a Kowno przez wieki odgrywało kluczową rolę jako ośrodek handlowy (w tym hanzeatycki), obronny (średniowieczny zamek, XIX-wieczna twierdza) i kulturalny. Szczególne znaczenie region zyskał w okresie międzywojennym (1919-1940), kiedy Kowno pełniło funkcję tymczasowej stolicy Litwy, przeżywając okres dynamicznego rozwoju i rozkwitu modernistycznej architektury. Gospodarka regionu jest zdywersyfikowana, opiera się na przemyśle, logistyce (dzięki centralnemu położeniu i doskonałym połączeniom), handlu, usługach, sektorze IT oraz edukacji (liczne uniwersytety). Ważnymi miastami w okręgu, oprócz Kowna, są Jonava, Kiejdany (Kėdainiai) – miasto o bogatej historii związanej z Radziwiłłami, Kaišiadorys oraz uzdrowisko Birże (Birštonas).

Okręg Mariampolski (lit. Marijampolės apskritis), położony w południowo-zachodniej części Litwy, jest sercem historycznego regionu Suwalszczyzny (lit. Suvalkija lub Sūduva), znanego z żyznych ziem, pracowitości mieszkańców i kluczowej roli w litewskim odrodzeniu narodowym. Krajobraz regionu jest zdominowany przez rozległe, płaskie lub lekko pofałdowane równiny Niziny Środkowolitewskiej, przecinane przez rzeki, z których największą jest Szeszupa (Šešupė). Na południowo-zachodnim krańcu regionu znajduje się malownicze Jezioro Wisztynieckie (Vištyčio ežeras), leżące na granicy z Rosją (Obwodem Kaliningradzkim), oraz Park Regionalny Wisztyniec. W pobliżu granic okręgu leży również ważny rezerwat biosfery Žuvintas. Historia Okręgu Mariampolskiego jest ściśle związana z losami Suwalszczyzny litewskiej, od czasów plemion Sudowów/Jaćwingów, przez okres Wielkiego Księstwa Litewskiego i Rzeczypospolitej Obojga Narodów, po przynależność do Prus, a następnie Imperium Rosyjskiego (Gubernia Suwalska). To właśnie stąd wywodziło się wielu czołowych działaczy litewskiego odrodzenia narodowego w XIX wieku. Gospodarka regionu opiera się przede wszystkim na rolnictwie i przemyśle spożywczym, wykorzystującym żyzne gleby. Ważną rolę odgrywa również handel i logistyka, dzięki położeniu przy międzynarodowej trasie Via Baltica (E67) i bliskości granicy z Polską. Głównym ośrodkiem administracyjnym, gospodarczym i kulturalnym jest Mariampol (Marijampolė), a inne ważne miasta to Wyłkowyszki (Vilkaviškis), Kozłowa Ruda (Kazlų Rūda), Szaki (Šakiai) i Kalwaria (Kalvarija).

Okręg Olicki (lit. Alytaus apskritis), położony w południowej części Litwy, jest sercem historycznego regionu etnograficznego Dzukia (Dzūkija), znanego z rozległych lasów sosnowych, malowniczych rzek, licznych jezior i unikalnej kultury ludowej. Krajobraz regionu jest zdominowany przez największy kompleks leśny Litwy – Puszczę Dajnawską (Dainavos giria) – oraz przez dolinę Niemna (Nemunas) i jego dopływów, takich jak Mereczanka (Merkys) czy Uła (Ūla). Na terenie okręgu znajduje się najstarszy i największy park narodowy Litwy – Dzukijski Park Narodowy (Dzūkijos nacionalinis parkas), chroniący unikalne ekosystemy leśne, rzeczne, bagienne (w tym ścisły rezerwat Čepkeliai) oraz tradycyjne wioski dzukijskie. Historia regionu sięga czasów plemion bałtyckich, a jego lesiste i słabiej zaludnione tereny były ważną ostoją podczas powstań narodowych i centrum oporu partyzanckiego po II Wojnie Światowej. Gospodarka Okręgu Olickiego opiera się na przemyśle drzewnym i leśnictwie, przetwórstwie spożywczym, rolnictwie (choć gleby są tu mniej żyzne niż w innych częściach Litwy) oraz dynamicznie rozwijającej się turystyce, zwłaszcza uzdrowiskowej (Druskieniki) i przyrodniczej. Głównym ośrodkiem administracyjnym jest Olita (Alytus), a inne ważne miasta to światowej sławy kurort Druskieniki (Druskininkai), Orany (Varėna) i Łoździeje (Lazdijai).

Okręg Poniewieski (lit. Panevėžio apskritis), położony w północno-wschodniej części Litwy, stanowi serce historycznego regionu etnograficznego Auksztota (Aukštaitija – Litwa Wysoka). Krajobraz regionu jest zdominowany przez rozległe, płaskie lub lekko pofałdowane równiny Niziny Środkowolitewskiej, przez które przepływają liczne rzeki, w tym Newiaża (Nevėžis) przepływająca przez stolicę okręgu – Poniewież, oraz Levuo (Lėvuo) i Musza (Mūša) wraz z dopływami. Region charakteryzuje się również licznymi niewielkimi jeziorami i obszarami leśnymi. Historia Okręgu Poniewieskiego jest ściśle związana z dziejami Auksztoty, jednego z kolebek państwowości litewskiej. W późniejszych wiekach region rozwijał się pod wpływem Wielkiego Księstwa Litewskiego i Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a następnie Imperium Rosyjskiego. Poniewież (Panevėžys) zyskał na znaczeniu jako ośrodek przemysłowy i administracyjny w XIX i XX wieku. Gospodarka regionu opiera się na rolnictwie (dzięki dobrym glebom), przemyśle (Poniewież jest ważnym ośrodkiem przemysłowym, m.in. produkcja elektroniki, maszyn, szkła, przetwórstwo spożywcze), handlu, usługach oraz logistyce (dzięki położeniu przy ważnych szlakach komunikacyjnych, w tym Via Baltica). Głównym ośrodkiem miejskim jest Poniewież, piąte co do wielkości miasto Litwy. Inne ważne miasta w okręgu to Rokiszki (Rokiškis), Birże (Biržai), Poswol (Pasvalys) i Kupiszki (Kupiškis).

Okręg Szawelski (lit. Šiaulių apskritis), położony w północnej części Litwy, jest regionem o bogatej historii, ważnym ośrodkiem przemysłowym i komunikacyjnym, a przede wszystkim miejscem znanym na całym świecie dzięki Górze Krzyży (Kryžių kalnas). Krajobraz regionu, leżącego na pograniczu historycznych krain Żmudzi (Žemaitija) i Auksztoty (Aukštaitija), jest zdominowany przez równiny i lekko pofałdowane tereny Niziny Środkowolitewskiej, poprzecinane dolinami rzek takich jak Wenta (Venta) i Dubissa (Dubysa) oraz licznymi jeziorami, z których największym jest Rekiva (Rėkyvos ežeras) na obrzeżach Szawli. Historia Okręgu Szawelskiego sięga czasów plemion bałtyckich (Żmudzinów, Zemgalów), a region ten był prawdopodobnie areną ważnej Bitwy pod Słońcem (Saule) w 1236 roku. Miasto Szawle (Šiauliai), główny ośrodek regionu, rozwijało się jako centrum handlowe i administracyjne, a w XIX wieku stało się ważnym węzłem kolejowym. Region odegrał również istotną rolę podczas powstań przeciwko caratowi. Gospodarka Okręgu Szawelskiego opiera się na przemyśle (Szawle są ważnym ośrodkiem przemysłowym, m.in. przemysł spożywczy, maszynowy, lekki), rolnictwie, handlu, usługach oraz logistyce (m.in. dzięki międzynarodowemu lotnisku w Szawlach, pełniącemu również funkcje wojskowe NATO). Główne miasta regionu to Szawle (czwarte co do wielkości miasto Litwy), Radziwiliszki (Radviliškis – ważny węzeł kolejowy), Kurszany (Kuršėnai), Janiszek (Joniškis), Kielmy (Kelmė), Pokroje (Pakruojis) oraz Nowe Okmiany (Naujoji Akmenė).

Okręg Tauroski (lit. Tauragės apskritis), położony w zachodniej części Litwy, jest regionem należącym historycznie do Żmudzi (Žemaitija), charakteryzującym się spokojnymi krajobrazami, bliskością natury i bogatą historią pogranicza. Jego południową granicę wyznacza potężna rzeka Niemen (Nemunas), stanowiąca jednocześnie granicę państwową z Rosją (Obwodem Kaliningradzkim). Krajobraz regionu to głównie równiny i lekko pofałdowane tereny, poprzecinane dolinami rzek, z których drugą najważniejszą po Niemnie jest Jūra. Duże obszary zajmują lasy, w tym Puszcza Karszowska (Karšuvos giria), oraz cenne tereny przyrodnicze chronione w parkach regionalnych: Pagramantis (chroniący malowniczą dolinę Jūry) i Rambynas (obejmujący historyczne wzgórze Rambynas i fragment doliny Niemna), a także ścisły rezerwat przyrody Viešvilė. Historia Okręgu Tauroskiego jest nierozerwalnie związana z jego położeniem na styku Litwy i Prus (wcześniej państwa krzyżackiego). Taurogi (Tauragė), stolica okręgu, były świadkiem ważnych wydarzeń historycznych, w tym podpisania Konwencji Tauroskiej w 1812 roku. Gospodarka regionu opiera się na rolnictwie, leśnictwie i przemyśle drzewnym, przetwórstwie spożywczym oraz, w mniejszym stopniu, na przemyśle w mieście Taurogi. Rozwija się również turystyka, zwłaszcza przyrodnicza i agroturystyka. Główne miasta okręgu to Taurogi (Tauragė), Jurbork (Jurbarkas), Szyłele (Šilalė) i Pożegi (Pagėgiai).

Okręg Telszański (lit. Telšių apskritis), położony w północno-zachodniej części Litwy, jest uważany za serce i nieformalną stolicę Żmudzi (Žemaitija) – historycznego regionu o silnej tożsamości kulturowej i językowej. Krajobraz regionu jest zdominowany przez malowniczą Wyżynę Żmudzką (Žemaičių aukštuma), charakteryzującą się pagórkowatym terenem, licznymi jeziorami polodowcowymi (z największym na Żmudzi Jeziorem Płotelskim – Plateliai), rozległymi lasami oraz dolinami rzek, takich jak Minia (Minija) czy Virvytė. Historia Okręgu Telszańskiego jest nierozerwalnie związana z dziejami Żmudzi, znanej z długotrwałego oporu przeciwko Zakonowi Krzyżackiemu i Krzyżowcom Inflanckim, a także z zachowania odrębnych tradycji i dialektu. Telsze (Telšiai), stolica okręgu, pełniły ważną rolę jako centrum administracyjne i duchowe regionu (siedziba biskupstwa żmudzkiego przez pewien okres). Gospodarka regionu opiera się na rolnictwie, przemyśle spożywczym, drzewnym, a także na przemyśle naftowym (w rejonie Możejek). Coraz większe znaczenie zyskuje turystyka, zwłaszcza przyrodnicza i kulturowa, skoncentrowana wokół Parku Narodowego Żmudzi i miasta Telsze. Główne miasta okręgu to Telsze (Telšiai), Możejki (Mažeikiai – ważny ośrodek przemysłowy), Płungiany (Plungė) i Rietavas.

Okręg Uciański (lit. Utenos apskritis), położony w północno-wschodniej części Litwy, jest sercem Pojezierza Litewskiego i ważną częścią historycznego regionu etnograficznego Auksztota (Aukštaitija). Jest to kraina niezwykle bogata w jeziora – znajduje się ich tu ponad tysiąc – połączonych licznymi rzekami i strumieniami, otoczonych rozległymi lasami i malowniczymi wzgórzami. Na terenie okręgu znajduje się najstarszy park narodowy Litwy – Auksztocki Park Narodowy (Aukštaitijos nacionalinis parkas), a także inne cenne obszary chronione, jak Park Regionalny Labanoras (Labanoro regioninis parkas) z największym kompleksem leśnym w kraju, oraz Park Regionalny Gražutė. Historia regionu sięga czasów starożytnych plemion bałtyckich, o czym świadczą liczne grodziska. W okresie Wielkiego Księstwa Litewskiego i późniejszych epok region rozwijał się jako obszar rolniczy i leśny. Gospodarka Okręgu Uciańskiego opiera się na turystyce (przyrodniczej, wiejskiej, wodnej), rolnictwie, leśnictwie i przemyśle drzewnym, a także na przemyśle lekkim i spożywczym skoncentrowanym w większych miastach. W przeszłości ważną rolę odgrywała Ignalińska Elektrownia Jądrowa koło miasta Wisaginia (obecnie w trakcie likwidacji). Głównym ośrodkiem administracyjnym jest Uciana (Utena), a inne ważne miasta to Wisaginia (Visaginas), Onikszty (Anykščiai – ważne centrum kulturalne i turystyczne), Jeziorosy (Zarasai), Malaty (Molėtai) i Ignalino (Ignalina).

Okręg Wileński (lit. Vilniaus apskritis), obejmujący stolicę Litwy – Wilno (Vilnius) – oraz otaczające ją tereny, jest największym i najważniejszym pod względem politycznym, gospodarczym, kulturalnym i historycznym regionem kraju. Położony w południowo-wschodniej części Litwy, charakteryzuje się urozmaiconym krajobrazem pagórkowatej Wyżyny Bałtyckiej, malowniczymi dolinami rzek Wilii (Neris) i Wilenki (Vilnia), licznymi jeziorami (zwłaszcza w rejonie Troków) oraz rozległymi lasami. Historia regionu jest nierozerwalnie związana z dziejami Wilna, legendarnej stolicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, miasta o niezwykle bogatej, wielokulturowej przeszłości, które przez wieki było ważnym ośrodkiem politycznym, naukowym (Uniwersytet Wileński) i religijnym Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a także znaczącym centrum kultury żydowskiej ("Jerozolima Północy"). W regionie znajduje się również historyczna stolica Litwy – Troki (Trakai) z imponującym zamkiem na wyspie. Gospodarka Okręgu Wileńskiego jest zdominowana przez funkcje stołeczne Wilna – administrację państwową, usługi (finanse, IT, biznes), turystykę, handel, edukację i kulturę. W regionie rozwija się również przemysł i rolnictwo. Główne miasta okręgu to Wilno, a także Ukmergė (Wiłkomierz), Elektrėnai, Šalčininkai (Soleczniki), Širvintos (Szyrwinty) oraz historyczne Troki (Trakai).

Wilno, stolica i największe miasto Litwy, to urzekająca metropolia o bogatej historii i niepowtarzalnym klimacie, gdzie splatają się wątki kultury litewskiej, polskiej, żydowskiej i białoruskiej. Położone malowniczo u zbiegu rzek Wilii (Neris) i Wilejki (Vilnia), otoczone zalesionymi wzgórzami, Wilno zachwyca jednym z największych i najlepiej zachowanych średniowiecznych Starych Miast w Europie Północnej, wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jego serce bije wśród labiryntu wąskich, brukowanych uliczek, przy których wznoszą się strzeliste wieże licznych kościołów, barokowe fasady kamienic i dostojne gmachy Uniwersytetu Wileńskiego. To miasto, gdzie historia przemawia z każdego zaułka – od słynnej Ostrej Bramy z cudownym obrazem Matki Boskiej Ostrobramskiej, przez majestatyczną Katedrę Wileńską, po artystyczną i nieco awangardową Republikę Zarzecza (Užupis). Wilno to także miasto Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego i Czesława Miłosza, miejsce o ogromnym znaczeniu dla dziedzictwa Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a jednocześnie dynamicznie rozwijająca się europejska stolica, pełna młodzieńczej energii i twórczego fermentu.

Kowno, drugie co do wielkości miasto Litwy, pulsujące życiem u malowniczego zbiegu Niemna i Wilii, to fascynujące połączenie bogatej historii, unikalnej architektury modernistycznej i dynamicznej sceny kulturalnej. Jako tymczasowa stolica kraju w okresie międzywojennym, Kowno przeszło niezwykłą transformację, która zaowocowała powstaniem wyjątkowego zespołu budynków w stylu modernizmu, niedawno uhonorowanego wpisem na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jego serce bije na dwóch płaszczyznach: urokliwym Starym Mieście, z gotyckim Zamkiem Kowieńskim, majestatycznym Ratuszem zwanym "Białym Łabędziem" i prastarą Archikatedrą, oraz w eleganckim Nowym Mieście, gdzie króluje optymistyczna architektura lat 20. i 30. XX wieku. Długa na ponad półtora kilometra Aleja Wolności (Laisvės alėja), jedna z najdłuższych promenad pieszych w Europie, łączy te dwie strefy, będąc świadkiem codziennego życia miasta, pełnego studentów, artystów i przedsiębiorców. Kowno, Europejska Stolica Kultury 2022, to miasto, które z dumą patrzy w przyszłość, nie zapominając o swoich korzeniach i oferując odwiedzającym niezapomniane wrażenia.

Troki, historyczna perła Litwy, to urzekające miasteczko i popularny kurort jeziorny, położony zaledwie kilkadziesiąt kilometrów na zachód od Wilna. Jego największym skarbem i symbolem jest majestatyczny gotycki Zamek na Wyspie, wznoszący się dumnie na jednym z licznych jezior Pojezierza Wileńskiego – malowniczym jeziorze Galvė. To miejsce o niezwykłym znaczeniu historycznym, dawna rezydencja wielkich książąt litewskich, w tym słynnego Witolda Wielkiego. Ale Troki to nie tylko imponująca twierdza; to również unikalne na skalę europejską centrum kultury Karaimów, niewielkiej grupy etnicznej pochodzenia tureckiego, sprowadzonej na Litwę w XIV wieku. Spacerując ulicą Karaimską, można podziwiać tradycyjne drewniane domy z charakterystycznymi trzema oknami, odwiedzić kienesę – ich dom modlitwy – i skosztować specjałów karaimskiej kuchni, z słynnymi kibinami na czele. Otoczone przez błękitne wody jezior i zielone lasy, Troki oferują nie tylko lekcję historii, ale także wytchnienie i relaks na łonie natury.

Nida, perła litewskiej części Mierzei Kurońskiej, to urzekający kurort i osada rybacka, która zachwyca niepowtarzalnym krajobrazem stworzonym przez potężne wydmy, pachnące sosnowe lasy i bezkresne wody Zalewu Kurońskiego oraz Morza Bałtyckiego. Położona na wąskim pasie lądu wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, Nida jest miejscem, gdzie dzika przyroda harmonijnie współgra z tradycyjną, kolorową architekturą drewnianych domów, ozdobionych misternymi wiatrowskazami. To tutaj wznosi się majestatyczna Wydma Parnidžio, z której roztacza się zapierający dech w piersiach widok na ruchome piaski, zatokę i otwarte morze, a także słynny zegar słoneczny. Nida od lat przyciąga artystów, pisarzy – w tym noblistę Tomasza Manna, który miał tu swój letni dom – oraz turystów poszukujących spokoju, inspiracji i bliskiego kontaktu z naturą. To miejsce o niezwykłej atmosferze, gdzie czas zdaje się płynąć wolniej, a każdy zakątek opowiada historię zmagań człowieka z potęgą żywiołów i niezwykłej symbiozy, jaka tu powstała.

Połąga, największy i najpopularniejszy kurort nadmorski Litwy, to miejsce, gdzie złociste, piaszczyste plaże spotykają się z szumem Morza Bałtyckiego, a tętniąca życiem atmosfera letniej stolicy przyciąga rzesze turystów spragnionych słońca, rozrywki i relaksu. Położona na zachodnim wybrzeżu kraju, Połąga słynie z imponującego mola, które wcina się w morze, stanowiąc idealne miejsce na romantyczne spacery i podziwianie zachodów słońca. Sercem kurortu jest gwarny deptak – ulica Jono Basanavičiausa, pełna restauracji, kawiarni, barów i sklepów z pamiątkami, prowadząca wprost na plażę. Jednak Połąga to nie tylko plaża i rozrywka; to również przepiękny Park Biruty, zaprojektowany przez Édouarda André, w którym mieści się neorenesansowy Pałac Tyszkiewiczów, goszczący jedno z najciekawszych Muzeów Bursztynu na świecie. To miasto, które latem tętni energią, oferując koncerty, festiwale i niezliczone atrakcje, a poza sezonem ukazuje swoje spokojniejsze, bardziej melancholijne oblicze.

Druskieniki, najstarszy i największy kurort uzdrowiskowy Litwy, to urzekająca oaza spokoju i zdrowia, malowniczo położona nad brzegami Niemna, w sercu rozległych sosnowych lasów Dzukijskiego Parku Narodowego. Od ponad dwustu lat słyną z leczniczych właściwości swoich wód mineralnych i borowin, przyciągając kuracjuszy poszukujących regeneracji sił i poprawy zdrowia. Jednak współczesne Druskieniki to znacznie więcej niż tradycyjne sanatoria – to dynamicznie rozwijające się centrum wellness i rekreacji, oferujące atrakcje na najwyższym europejskim poziomie. Imponujący Aquapark z tropikalną roślinnością, całoroczny kryty stok narciarski Snow Arena, nowoczesne centra spa, liczne ścieżki rowerowe i spacerowe, a także unikalne miejsca jak Park Grūtas z pomnikami epoki sowieckiej czy Muzeum M.K. Čiurlionisa, czynią z Druskienik idealne miejsce na wypoczynek dla całej rodziny, niezależnie od pory roku. Czyste powietrze nasycone olejkami eterycznymi, malownicze krajobrazy i bogata oferta rekreacyjna sprawiają, że pobyt tutaj to prawdziwa inwestycja w zdrowie i dobre samopoczucie.

Plaże w Połądze, rozciągające się wzdłuż litewskiego wybrzeża Bałtyku, są kwintesencją nadmorskiego wypoczynku, gdzie złocisty piasek spotyka się z szumem fal, a powietrze nasycone jest zapachem sosen i morskiej bryzy. To nie tylko kilometry doskonale utrzymanych, szerokich i piaszczystych brzegów, ale przede wszystkim miejsce o niepowtarzalnej atmosferze, tętniące życiem kurortu, który od pokoleń przyciąga spragnionych słońca, relaksu i kontaktu z naturą. Słynące z drobnego, niemal białego piasku, łagodnego zejścia do morza i malowniczych wydm porośniętych sosnowym lasem, plaże Połągi oferują idealne warunki zarówno do leniwego plażowania, jak i aktywnego spędzania czasu. To tutaj, wśród bursztynowych drobin wyrzucanych przez morze, można odnaleźć spokój, wsłuchując się w rytmiczne uderzenia fal, podziwiać spektakularne zachody słońca nad Bałtykiem i poczuć prawdziwą magię litewskiego wybrzeża.

Plaże w Nidzie, perle litewskiej części Mierzei Kurońskiej, to symfonia dzikiej przyrody, gdzie złociste, bezkresne wydmy spotykają się z chłodnymi wodami Bałtyku, tworząc krajobraz o niepowtarzalnym, niemal mistycznym uroku. Rozciągające się na wiele kilometrów, szerokie pasy drobnego, białego piasku, otoczone majestatycznymi, ruchomymi wydmami i pachnącym sosnowym lasem, oferują wytchnienie od zgiełku cywilizacji i głęboki kontakt z naturą. To miejsce, gdzie czas zdaje się płynąć wolniej, a każdy krok po miękkim piasku jest zaproszeniem do kontemplacji surowego piękna wybrzeża. Plaże Nidy, często wyróżniane Błękitną Flagą za czystość i bezpieczeństwo, są nie tylko rajem dla plażowiczów, ale także dla miłośników długich spacerów, obserwatorów ptaków i artystów poszukujących inspiracji w tej wyjątkowej, wpisanej na listę UNESCO krainie. Szum fal, śpiew wiatru w koronach sosen i niezwykła gra świateł na piaskach tworzą atmosferę, która na długo pozostaje w sercu.

Wydma Parnidžio, majestatycznie wznosząca się nad Nidą i wodami Mierzei Kurońskiej, jest jednym z najbardziej ikonicznych i magicznych miejsc na całym litewskim wybrzeżu. To nie tylko potężna, piaszczysta góra ukształtowana przez wiatr i czas, ale przede wszystkim naturalny taras widokowy, z którego roztacza się zapierająca dech w piersiach panorama na bezkresne plaże Bałtyku, spokojne wody Zalewu Kurońskiego, malowniczą Nidę oraz ciągnące się po horyzont, pofałdowane wydmy. Jej szczyt, ozdobiony monumentalnym zegarem słonecznym, staje się celem pielgrzymek turystów pragnących doświadczyć niezwykłej gry świateł o wschodzie i zachodzie słońca, poczuć potęgę natury i zrozumieć unikalny charakter tego wpisanego na listę UNESCO krajobrazu. Spacer po drewnianych kładkach, wśród delikatnej roślinności wydmowej, przy akompaniamencie szumu wiatru, to podróż przez świat surowego piękna, spokoju i geologicznej historii pisanej piaskiem.