Park Narodowy Gór Przeklętych, obejmujący kosowską część majestatycznego pasma Bjeshkët e Nemuna, to kraina dramatycznych szczytów, głębokich dolin polodowcowych i dziewiczej przyrody, która urzeka swoim surowym pięknem i dzikością. Rozciągając się w zachodniej części Kosowa, na granicy z Albanią i Czarnogórą, park ten jest sanktuarium dla bogatej flory i fauny, a także skarbnicą tradycji pasterskich i geologicznych cudów. Znajdziemy tu najwyższy szczyt Kosowa, Gjeravicę, krystalicznie czyste rzeki wijące się przez spektakularne wąwozy, takie jak słynny Wąwóz Rugova, oraz niezliczone szlaki wiodące ku przygodzie, gdzie echo niesie opowieści o dawnych czasach i nieokiełznanej sile natury.

Wąwóz Rugova, spektakularna gardziel wyrzeźbiona przez bystre wody rzeki Pećka Bistrica, stanowi jedne z najbardziej dramatycznych i dostępnych wrót do dzikiego serca Gór Przeklętych w zachodnim Kosowie. Rozciągający się na długości około 25 kilometrów, z pionowymi ścianami sięgającymi miejscami nawet kilkuset metrów wysokości, urzeka surowym pięknem, bujną roślinnością porastającą skalne półki oraz szmaragdowym kolorem płynącej dnem rzeki. To nie tylko cud natury, ale także centrum aktywności na świeżym powietrzu, oferujące niezliczone możliwości dla miłośników trekkingu, wspinaczki, via ferrat, kolarstwa górskiego czy po prostu kontemplacji potęgi przyrody w jej najczystszej postaci, tuż przy granicy tętniącego życiem miasta Peja.

Wodospad na Białym Drinie, malowniczo położony w pobliżu wsi Radavc, niedaleko Peji, to urokliwy pomnik przyrody i jedno z najchętniej odwiedzanych miejsc w zachodnim Kosowie. Woda wypływająca z potężnego wywierzyska krasowego spada tu kaskadą o wysokości około 25 metrów, tworząc spektakularny widok i dając początek rzece Biały Drin, najdłuższej rzece Kosowa. Otoczony bujną zielenią, z dobrze zagospodarowanym terenem rekreacyjnym i sąsiedztwem tajemniczej Jaskini Śpiącej Królewny, wodospad stanowi idealne miejsce na relaksującą wycieczkę, piknik oraz obcowanie z kojącą siłą natury, będąc jednocześnie przystankiem pełnym legend i geologicznych ciekawostek.

Jaskinia Gadime, znana również jako Marmurowa Jaskinia, to unikalny cud natury ukryty we wsi Gadime e Ulët, niedaleko Lipjanu w Kosowie, stanowiący fascynujący labirynt korytarzy ozdobionych rzadkimi formacjami krystalicznymi i marmurowymi strukturami. Odkryta przypadkowo w drugiej połowie XX wieku, szybko zyskała sławę dzięki swojej niezwykłej budowie geologicznej, gdzie procesy krasowe współdziałały z metamorficznymi skałami marmurowymi, tworząc spektakularne nacieki aragonitowe o fantazyjnych kształtach i kolorach. To miejsce, gdzie czas zdaje się zatrzymywać, a podziemny świat odsłania swoje najpiękniejsze sekrety, oferując odwiedzającym niezapomnianą podróż do wnętrza ziemi.

Kanion Mirusha, często nazywany "Bałkańskimi Plitwicami", to zjawiskowy pomnik przyrody położony w sercu Kosowa, słynący z niezwykłej serii jezior tarasowych połączonych malowniczymi wodospadami, które rzeka Mirusha wyrzeźbiła w wapiennych skałach na przestrzeni tysiącleci. Ten cud natury, rozciągający się na długości około dziesięciu kilometrów, oferuje zapierające dech w piersiach krajobrazy, gdzie szmaragdowa woda kontrastuje z jasnymi skałami i bujną zielenią otaczającej roślinności. To miejsce nie tylko o wyjątkowych walorach estetycznych, ale także oaza bioróżnorodności i raj dla miłośników pieszych wędrówek, fotografii oraz relaksu na łonie dzikiej, niemal nietkniętej przyrody.

Ulpiana, obecnie Park Archeologiczny Ulpiana, to jedno z najważniejszych i najbardziej fascynujących stanowisk archeologicznych w Kosowie, będące świadectwem bogatej historii regionu sięgającej czasów rzymskich. Położone zaledwie kilka kilometrów na południe od Prisztiny, ruiny tego starożytnego miasta, niegdyś tętniącego życiem ośrodka administracyjnego, górniczego i handlowego, zapraszają do odkrywania pozostałości murów obronnych, ulic, bazylik, nekropolii i mozaik. Spacer wśród odsłoniętych fundamentów i artefaktów to niezwykła podróż w czasie, pozwalająca wyobrazić sobie codzienne życie mieszkańców Ulpiany oraz zrozumieć jej znaczenie na mapie starożytnych Bałkanów.

Twierdza w Prizrenie, majestatycznie górująca nad malowniczym starym miastem i rzeką Bistricą, jest nie tylko najbardziej rozpoznawalnym symbolem Prizrenu, ale także milczącym świadkiem jego burzliwej, wielowiekowej historii. Znana lokalnie jako Kalaja, ta imponująca fortyfikacja, której korzenie sięgają czasów starożytnych, przez wieki była strategicznym punktem obronnym, rezydencją władców i niemym obserwatorem zmieniających się imperiów. Dziś jej potężne mury i baszty, choć częściowo zrekonstruowane, przyciągają turystów obietnicą podróży w przeszłość oraz niezapomnianymi, panoramicznymi widokami na jedno z najpiękniejszych miast Kosowa i otaczające je góry.

Twierdza Novo Brdo, wznosząca się na odosobnionym, wulkanicznym wzgórzu we wschodnim Kosowie, to fascynujące ruiny niegdyś potężnego średniowiecznego miasta górniczego i fortecy, które przez wieki było jednym z najbogatszych i najważniejszych ośrodków wydobycia srebra, złota i ołowiu na całych Bałkanach. Dziś, choć pozostały z niej głównie malownicze ruiny murów, baszt i fundamentów dawnych budowli, Kalaja e Novobërdës wciąż emanuje aurą dawnej świetności i tajemnicy, przyciągając miłośników historii, archeologii oraz tych, którzy pragną odkryć mniej znane, lecz niezwykle ważne karty dziejów tego regionu. Spacer po rozległym terenie twierdzy to podróż w czasie do epoki królów, kupców i górników, a widoki roztaczające się ze szczytu wzgórza pozwalają docenić strategiczne znaczenie tej historycznej lokalizacji.

Monastyr Gračanica, majestatycznie wznoszący się w sercu kosowskiej równiny, niedaleko Prisztiny, jest jednym z najwspanialszych przykładów serbskiej architektury średniowiecznej i duchowym centrum o ogromnym znaczeniu historycznym i kulturowym. Ufundowany na początku XIV wieku przez króla Stefana Milutina, ten prawosławny monastyr, wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, zachwyca swoją unikalną, pięciokopułową sylwetką, harmonijnymi proporcjami oraz bezcennymi freskami pokrywającymi jego wnętrza. To miejsce, gdzie sztuka, wiara i historia splatają się w nierozerwalną całość, przyciągając pielgrzymów, miłośników sztuki bizantyjskiej oraz turystów pragnących dotknąć żywego dziedzictwa Bałkanów.

Monastyr Visoki Dečani, położony w malowniczej dolinie rzeki Dečanska Bistrica, u podnóża Gór Przeklętych w zachodnim Kosowie, jest nie tylko jednym z najważniejszych serbskich monastyrów prawosławnych, ale także bezcennym klejnotem światowego dziedzictwa kulturowego, wpisanym na Listę UNESCO. Ufundowany w XIV wieku przez króla Stefana Uroša III Dečanskiego i ukończony przez jego syna, cara Stefana Dušana, ten monumentalny kompleks monastyczny zachwyca unikalnym połączeniem wpływów romańskich, gotyckich i bizantyjskich w swojej architekturze oraz niezwykłym bogactwem doskonale zachowanych średniowiecznych fresków, które pokrywają niemal całe wnętrze głównej cerkwi. To miejsce o głębokim znaczeniu duchowym, historycznym i artystycznym, które od wieków stanowi ostoję wiary, kultury i tradycji.

Patriarchat Serbski w Peći, malowniczo położony u samego wylotu Wąwozu Rugova, na obrzeżach miasta Peja w Kosowie, jest jednym z najważniejszych i najświętszych miejsc dla Serbskiego Kościoła Prawosławnego oraz bezcennym zabytkiem architektury i sztuki średniowiecznej, wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Ten unikalny kompleks monastyrski, składający się z kilku połączonych ze sobą cerkwi, przez wieki pełnił funkcję duchowej stolicy i siedziby serbskich arcybiskupów i patriarchów. Jego mury kryją w sobie wieki historii, niezwykłe freski o ogromnej wartości artystycznej oraz atmosferę głębokiej duchowości, która przyciąga pielgrzymów i miłośników dziedzictwa kulturowego z całego świata.

Cerkiew Bogurodzicy Ljeviškiej, położona w sercu historycznego Starego Miasta w Prizrenie, jest jednym z najcenniejszych klejnotów średniowiecznej architektury i malarstwa sakralnego w Kosowie, obiektem wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Ta niezwykła świątynia, której korzenie sięgają wczesnego chrześcijaństwa, a obecny kształt zawdzięcza przebudowie z początku XIV wieku dokonanej przez króla Stefana Milutina, przez wieki była świadkiem burzliwych dziejów regionu – od okresu bizantyjskiego, przez serbskie średniowiecze, panowanie osmańskie (kiedy została przekształcona w meczet), aż po trudne czasy współczesne. Mimo licznych zniszczeń i transformacji, w jej wnętrzach wciąż kryją się fragmenty bezcennych fresków, stanowiących wybitny przykład sztuki okresu Paleologów.

Meczet Sinana Paszy, majestatycznie wznoszący się w samym sercu historycznego Starego Miasta w Prizrenie, tuż nad brzegiem rzeki Bistricy, jest jednym z najwspanialszych i najbardziej reprezentatywnych przykładów klasycznej architektury osmańskiej w Kosowie. Ufundowany na początku XVII wieku przez Sofi Sinana Paszę, ten imponujący dom modlitwy z dominującą kopułą i strzelistym minaretem nie tylko pełni ważną funkcję religijną dla lokalnej społeczności muzułmańskiej, ale także stanowi bezcenny zabytek historyczny i artystyczny, przyciągający turystów swoim pięknem, bogactwem dekoracji wewnętrznych oraz niezwykłą atmosferą. Jego sylwetka jest nieodłącznym elementem panoramy Prizrenu, świadczącym o wielokulturowym dziedzictwie tego urokliwego miasta.

Stary Kamienny Most, znany lokalnie jako Ura e Gurit, to bez wątpienia jeden z najbardziej rozpoznawalnych i ukochanych symboli Prizrenu, malowniczo przerzucony nad szmaragdowymi wodami rzeki Prizrenska Bistrica w samym sercu historycznego Starego Miasta. Ten elegancki, kamienny most łukowy, którego historia sięga przełomu XV i XVI wieku, od stuleci stanowi nie tylko ważną przeprawę komunikacyjną, ale także tętniące życiem miejsce spotkań, romantycznych spacerów i centralny punkt orientacyjny dla mieszkańców i turystów. Jego charakterystyczna sylwetka na tle zabytkowej zabudowy i górującej nad miastem Twierdzy Kalaja tworzy niezapomniany, pocztówkowy widok, będący kwintesencją uroku Prizrenu.

Stary Bazar w Gjakovej, znany lokalnie jako Çarshia e Madhe (Wielki Bazar), to jeden z najdłuższych i najbardziej urokliwych historycznych bazarów na Bałkanach, stanowiący prawdziwe serce i duszę tego zachodnio-kosowskiego miasta. Rozciągający się na ponad kilometr labirynt brukowanych uliczek, otoczonych tradycyjnymi, niskimi sklepikami i warsztatami rzemieślniczymi, od wieków był centrum handlu, rzemiosła i życia społecznego. Mimo burzliwej historii, w tym poważnych zniszczeń podczas wojny w 1999 roku, bazar został pieczołowicie odbudowany, zachowując swój historyczny charakter i niepowtarzalną atmosferę, gdzie przeszłość harmonijnie splata się z teraźniejszością, a tradycyjne rzemiosła wciąż są kultywowane.

Stary Bazar w Prizrenie, znany lokalnie jako Çarshia e Vjetër, to bez wątpienia jedno z najbardziej urokliwych, klimatycznych i najlepiej zachowanych historycznych centrów handlowych na całych Bałkanach. Położony w sercu malowniczego Prizrenu, nad brzegami rzeki Bistricy i u stóp majestatycznej Twierdzy Kalaja, ten osmański bazar od wieków stanowi centrum życia gospodarczego, społecznego i kulturalnego miasta. Labirynt wąskich, brukowanych uliczek, otoczonych tradycyjnymi, kamienno-drewnianymi budynkami z licznymi sklepikami, warsztatami rzemieślniczymi, kawiarniami i restauracjami, emanuje niepowtarzalną atmosferą, gdzie historia harmonijnie splata się ze współczesnością, a każdy krok odkrywa nowe, fascynujące zakątki.

Plac Shadervan, położony w samym epicentrum historycznego Starego Bazaru w Prizrenie, jest nie tyle odrębną dzielnicą, co bijącym sercem i najbardziej charakterystycznym punktem tego urokliwego kosowskiego miasta. Nazwany od centralnie umieszczonej, zabytkowej kamiennej fontanny (shadırvan), ten niewielki, lecz niezwykle klimatyczny plac od wieków stanowi centrum życia społecznego, handlowego i kulturalnego Prizrenu. Otoczony tradycyjną osmańską zabudową, z licznymi kawiarniami, restauracjami i sklepikami, emanuje niepowtarzalną atmosferą, gdzie historia spotyka się z codziennym życiem mieszkańców i gwarem turystów, a legenda głosi, że kto napije się wody z fontanny Shadervan, ten na pewno jeszcze do Prizrenu powróci.

Kompleks Etnograficzny Emin Gjiku, położony w sercu starej części Prisztiny, stolicy Kosowa, to niezwykłe miejsce, które przenosi odwiedzających w czasie do epoki osmańskiej, ukazując bogactwo tradycyjnej kultury materialnej i duchowej regionu. Mieszczące się w pięknie zachowanym zespole XVIII i XIX-wiecznych domów, należących niegdyś do zamożnej rodziny Emin Gjiku, muzeum to stanowi oazę spokoju i autentyczności pośród nowoczesnej zabudowy miasta. Spacerując po jego dziedzińcach i wnętrzach, można podziwiać tradycyjną architekturę, kunsztowne rzemiosło oraz przedmioty codziennego użytku, które opowiadają historię życia mieszkańców Kosowa na przestrzeni wieków.

Liechtenstein, malutkie alpejskie księstwo położone w sercu Europy, między Szwajcarią a Austrią, ze stolicą w Vaduz, jest jednym z najmniejszych, a zarazem najbogatszych państw świata. Główne ośrodki miejskie, takie jak urokliwe Vaduz z górującym nad nim zamkiem książęcym, dynamicznie rozwijające się Schaan oraz spokojne Triesen, oferują unikalne połączenie tradycji, nowoczesności i bliskości z naturą. To kraj znany z przepięknych górskich krajobrazów, wysokiego standardu życia, stabilności politycznej oraz jako ważny ośrodek finansowy, a także, co ciekawe, jako producent słynnych na całym świecie znaczków pocztowych i wysokiej jakości protez dentystycznych.

Liechtensteiner Oberland (Górny Liechtenstein) to południowa i większa z dwóch jednostek administracyjnych (okręgów wyborczych) Księstwa Liechtensteinu. Region ten obejmuje stolicę kraju, Vaduz, oraz gminy Balzers, Planken, Schaan, Triesen i Triesenberg. Krajobraz Oberlandu jest zróżnicowany – od płaskiej doliny Renu na zachodzie, stanowiącej granicę ze Szwajcarią, po stromo wznoszące się wschodnie zbocza Alp Retyckich (pasmo Rätikon), gdzie znajduje się najwyższy szczyt Liechtensteinu, Grauspitz (2599 m n.p.m.). Historia regionu jest nierozerwalnie związana z losami historycznego Hrabstwa Vaduz, które wraz z północnym władztwem Schellenberg utworzyło w 1719 roku Księstwo Liechtenstein pod panowaniem rodu Liechtensteinów. Gospodarka Oberlandu, podobnie jak całego księstwa, charakteryzuje się wysokim stopniem rozwoju przemysłu (produkcja precyzyjna, maszyny, stomatologia), rozwiniętym sektorem usług finansowych oraz turystyką, skoncentrowaną głównie wokół stolicy Vaduz i terenów górskich. Rolnictwo, w tym uprawa winorośli na nasłonecznionych zboczach doliny Renu, również odgrywa pewną rolę. Głównym ośrodkiem jest Vaduz, a pozostałe gminy, takie jak Balzers z zamkiem Gutenberg czy Triesenberg z dziedzictwem walserskim, oferują unikalny wgląd w różnorodność kulturową i historyczną tego małego alpejskiego księstwa.