Rogaland, malowniczy okręg (fylke) na południowo-zachodnim wybrzeżu Norwegii, to region, który w spektakularny sposób łączy surowe piękno fiordów z łagodnością piaszczystych plaż. To tutaj znajduje się słynny Lysefjord z ikonicznymi formacjami skalnymi takimi jak Preikestolen (Ambona) i Kjerag z zaklinowanym głazem Kjeragbolten. Rogaland to również kraina Jæren – unikalny w skali Norwegii płaski, żyzny pas wybrzeża z długimi, piaszczystymi plażami, wydmami i intensywnym rolnictwem. Stavanger, największe miasto i stolica administracyjna regionu, jest dynamicznym centrum norweskiego przemysłu naftowego, a jednocześnie posiada urokliwe Stare Miasto (Gamle Stavanger). Inne ważne miasta to Sandnes, tworzące aglomerację ze Stavanger, Haugesund, miasto o bogatej historii związanej z epoką Wikingów, oraz Egersund. Gospodarka Rogalandu opiera się na wydobyciu ropy i gazu, rolnictwie, rybołówstwie, przemyśle stoczniowym oraz turystyce.

Telemark, malowniczy okręg (fylke) w południowo-wschodniej Norwegii, przywrócony jako samodzielna jednostka administracyjna 1 stycznia 2024 roku, to region o niezwykłej różnorodności krajobrazów, od wybrzeża Skagerrak po wysokie góry płaskowyżu Hardangervidda. Słynie przede wszystkim z historycznego Kanału Telemarku, imponującej drogi wodnej z licznymi śluzami, a także jako kolebka nowoczesnego narciarstwa, związanego z postacią Sondre Norheima. Region ten szczyci się również bogatym dziedzictwem przemysłowym, wpisanym na listę UNESCO w Rjukan i Notodden, oraz unikalną kulturą ludową i tradycyjną architekturą, w tym największym w Norwegii kościołem klepkowym w Heddal. Skien, największe miasto i stolica administracyjna regionu, jest miejscem urodzenia słynnego dramaturga Henrika Ibsena. Inne ważne miasta to Porsgrunn, Notodden, Rjukan oraz urokliwe nadmorskie Kragerø. Gospodarka Telemarku opiera się na przemyśle (metalurgicznym, papierniczym, chemicznym), hydroenergetyce, rolnictwie, leśnictwie oraz turystyce.

Troms, okręg (fylke) w Północnej Norwegii, przywrócony jako samodzielna jednostka administracyjna 1 stycznia 2024 roku, to kraina o niezwykłym, arktycznym pięknie, położona w całości na północ od koła podbiegunowego. Region ten słynie ze spektakularnych fiordów wcinających się głęboko w ląd, majestatycznych, ośnieżonych szczytów Alp Lyngeńskich, licznych wysp, w tym drugiej co do wielkości wyspy Norwegii – Senja, oraz jako jedno z najlepszych na świecie miejsc do obserwacji zorzy polarnej zimą i doświadczenia dnia polarnego latem. Tromsø, największe miasto i stolica administracyjna regionu, nazywane "Paryżem Północy" lub "Bramą do Arktyki", jest tętniącym życiem centrum uniwersyteckim, badawczym i turystycznym. Inne ważne ośrodki to Harstad, historyczne miasto portowe, oraz Finnsnes, brama na wyspę Senja. Gospodarka Troms opiera się na rybołówstwie i akwakulturze, usługach, turystyce, badaniach arktycznych oraz sektorze publicznym.

Trøndelag, rozległy okręg (fylke) w centralnej Norwegii, utworzony w 2018 roku przez połączenie Nord-Trøndelag i Sør-Trøndelag, to region o niezwykle bogatej historii, uważany za kolebkę norweskiej państwowości. To tutaj, w Trondheim (historycznym Nidaros), znajduje się majestatyczna Katedra Nidaros – cel średniowiecznych pielgrzymek i miejsce koronacji norweskich monarchów. Region ten charakteryzuje się zróżnicowanym krajobrazem, od trzeciego co do długości fiordu Norwegii – Trondheimsfjordu, przez żyzne tereny rolnicze i rozległe lasy, po górzyste obszary na wschodzie (Sylan, na granicy ze Szwecją) i południu (Dovrefjell, Trollheimen). Trøndelag słynie również z doskonałych rzek łososiowych, takich jak Namsen, Gaula i Orkla, oraz z unikalnego miasta górniczego Røros (UNESCO). Trondheim jest największym miastem i historyczną stolicą, pełniącym obecnie funkcję siedziby rady okręgu, podczas gdy Steinkjer jest siedzibą wojewody. Inne ważne miasta to Stjørdal (z lotniskiem Værnes), Levanger, Namsos i Verdal. Gospodarka Trøndelagu opiera się na technologii (silny ośrodek uniwersytecki i badawczy w Trondheim – NTNU, SINTEF), akwakulturze, rolnictwie, leśnictwie, przemyśle oraz turystyce.

Vestfold, malowniczy okręg (fylke) w południowo-wschodniej Norwegii, przywrócony jako samodzielna jednostka administracyjna 1 stycznia 2024 roku, to region o niezwykle bogatej historii, sięgającej epoki Wikingów, oraz urokliwym wybrzeżu wzdłuż zachodniej strony Oslofjordu i cieśniny Skagerrak. To właśnie tutaj dokonano słynnych odkryć statków Wikingów z Oseberg i Gokstad, a historyczne miasto Tønsberg jest uważane za najstarsze w Norwegii. Vestfold słynie z licznych piaszczystych plaż, malowniczych wysp i szkierów, będących popularnym celem letniego wypoczynku, a także z dziedzictwa związanego z wielorybnictwem, którego centrum był Sandefjord. Tønsberg, historyczna stolica, jest również współczesnym centrum administracyjnym regionu. Inne ważne miasta to Sandefjord, znane z historii wielorybnictwa i lotniska Torp, Larvik z unikalnym lasem bukowym Bøkeskogen, oraz Horten, miasto o bogatych tradycjach morskich i wojskowych. Gospodarka Vestfoldu opiera się na handlu, usługach, przemyśle technologicznym, rolnictwie oraz turystyce.

Vestland, okręg (fylke) na zachodnim wybrzeżu Norwegii, utworzony w 2020 roku przez połączenie Hordaland i Sogn og Fjordane, to kwintesencja "Krainy Fiordów" i jeden z najbardziej spektakularnych krajobrazowo regionów Europy. To tutaj znajdują się najdłuższy i najgłębszy fiord Norwegii – Sognefjord, malowniczy Hardangerfjord słynący z kwitnących sadów owocowych, oraz wąski i dramatyczny Nærøyfjord, wpisany wraz z Geirangerfjordem (w Møre og Romsdal) na listę UNESCO. Krajobraz Vestlandu zdominowany jest przez majestatyczne góry wpadające wprost do morza, potężne lodowce, takie jak Jostedalsbreen (największy na kontynencie europejskim) i Folgefonna, oraz niezliczone wodospady. Bergen, największe miasto i stolica administracyjna regionu, to historyczne miasto hanzeatyckie z urokliwym nabrzeżem Bryggen (UNESCO) i tętniącą życiem atmosferą. Inne ważne ośrodki to Førde, Leikanger, Voss (stolica sportów ekstremalnych) oraz Flåm, znane z jednej z najbardziej stromych linii kolejowych na świecie – Flåmsbana. Gospodarka Vestlandu opiera się na akwakulturze (hodowla łososia), przemyśle związanym z ropą i gazem, hydroenergetyce, turystyce oraz rolnictwie.

Reine, klejnot w koronie norweskich Lofotów, to miejsce, którego sceneria wymyka się skali i zdaje się być dziełem fantazji. Uznawana za jedną z najpiękniejszych wiosek na świecie, jest kwintesencją arktycznego piękna – garść tradycyjnych, czerwonych chat rybackich, zwanych "rorbuer", malowniczo rozrzuconych na kilku małych wyspach, połączonych mostami drogi E10. Tłem dla tej idyllicznej osady nie są jednak łagodne wzgórza, ale potężne, ostre jak brzytwa granitowe szczyty, które wystrzeliwują pionowo z lodowatych wód fiordu, tworząc krajobraz o dramatycznej i surowej mocy. To tutaj, za Kołem Podbiegunowym, natura gra główną rolę, oferując spektakl nieustannie zmieniającego się światła, od tańczącej na niebie zorzy polarnej zimą, po niezachodzące słońce białych nocy latem. Reine to nie jest miejsce, które się zwiedza – to miejsce, którego się doświadcza.

Trondheim, trzecie co do wielkości miasto Norwegii, to miejsce o niezwykłej historycznej duszy i pulsującej, młodzieńczej energii. To tutaj, w pętli szmaragdowej rzeki Nidelva, wikingowie założyli pierwszą stolicę kraju, a średniowieczni pielgrzymi z całej Europy Północnej zmierzali do grobu św. Olafa. Nad miastem dominuje potężna i mroczna sylwetka Katedry Nidaros – najwspanialszego gotyckiego zabytku w całej Skandynawii i narodowego sanktuarium Norwegii. Jednak Trondheim to nie tylko głęboka historia. Jego najbardziej ikoniczny widok to rząd kolorowych, drewnianych magazynów na palach, malowniczo odbijających się w wodach rzeki, oraz urokliwa dzielnica Bakklandet z jej brukowanymi uliczkami i przytulnymi kawiarniami. Dzięki jednemu z największych uniwersytetów technologicznych w kraju, miasto tętni życiem, a historyczne mury wypełnia atmosfera innowacji, muzyki i nauki, tworząc fascynującą mieszankę przeszłości z przyszłością.

Tromsø, tętniące życiem serce Dalekiej Północy, to miasto, w którym kończy się Europa, a zaczyna prawdziwa Arktyka. Położone 350 kilometrów za Kołem Podbiegunowym, jest największym miastem w tym surowym regionie i stanowi fascynującą oazę cywilizacji pośród dzikiej, zapierającej dech w piersiach przyrody. Jego panoramę definiują dwa ikoniczne obiekty: z jednej strony strzelista, przypominająca górę lodową bryła Katedry Arktycznej, a z drugiej – wagonik kolejki linowej Fjellheisen, wspinający się na szczyt góry Storsteinen, skąd roztacza się legendarna panorama na wyspę, mosty, fiordy i ośnieżone szczyty. Tromsø to miasto dwóch magicznych spektakli natury: zimą jest jednym z najlepszych miejsc na świecie do polowania na zorzę polarną, a latem słońce w ogóle nie chowa się za horyzontem, oferując niekończący się dzień polarny. To brama do wielkiej przygody, historyczny port dla polarników i myśliwych oraz tętniący życiem ośrodek uniwersytecki.

Svolvær, nieoficjalna stolica i serce archipelagu Lofotów, to tętniące życiem miasto portowe, które stanowi idealną równowagę między surową arktyczną przyrodą a komfortem cywilizacji. Położone na wyspie Austvågøya, jest pierwszym i najważniejszym ośrodkiem miejskim, na jaki trafiają podróżnicy odkrywający ten niezwykły zakątek Norwegii. Jego panoramę definiuje nie tylko ruchliwy port, do którego codziennie zawija słynny statek Hurtigruten, ale przede wszystkim dramatyczna, dwurożna sylwetka góry Svolværgeita, zwanej "Kozią Skałą", która czuwa nad miastem niczym kamienny strażnik. Svolvær to miejsce, gdzie tradycyjne, czerwone chaty rybackie (rorbuer) stoją ramię w ramię z nowoczesnymi budynkami, a zapach solonej ryby miesza się z gwarem kawiarni i restauracji. To nie jest idylliczna, odizolowana wioska – to dynamiczna brama do przygody, główny węzeł komunikacyjny i najlepsza baza wypadowa do odkrywania magicznych fiordów, dzikich gór i arktycznej fauny Lofotów.

Stavanger, tętniąca życiem metropolia na południowo-zachodnim wybrzeżu Norwegii, to miasto fascynujących kontrastów, gdzie urokliwe, białe domki z drewna spotykają się z nowoczesną potęgą przemysłu naftowego. Z jednej strony, w malowniczym Gamle Stavanger, można zagubić się w labiryncie brukowanych uliczek i podziwiać największe w Europie skupisko zabytkowej drewnianej zabudowy. Z drugiej, w ultranowoczesnym Norweskim Muzeum Ropy Naftowej, można poznać historię, która w ciągu zaledwie kilku dekad przekształciła całą Norwegię. Jednak dla większości podróżników z całego świata, Stavanger to przede wszystkim brama do przygody – idealna i doskonale zorganizowana baza wypadowa do odkrywania ikonicznych cudów natury, takich jak zapierająca dech w piersiach skalna półka Preikestolen (Ambona) czy majestatyczny fiord Lysefjord. To tu historia morska, naftowe bogactwo i potęga dzikiej przyrody splatają się w jedyną w swoim rodzaju, dynamiczną całość.

Røros to miejsce magiczne, jedna z najcenniejszych i najbardziej niezwykłych pereł na mapie Norwegii. To historyczne miasto górnicze, położone wysoko na surowym płaskowyżu, jest żywym skansenem, który w cudowny sposób oparł się upływowi czasu. Jego cała historyczna zabudowa, składająca się z setek poczerniałych od wieków, drewnianych domów, została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Spacer po jego uliczkach, zwłaszcza zimą, gdy gruba warstwa śniegu otula dachy, a z kominów unosi się dym, to jak podróż do innej epoki – do świata z powieści Dickensa, przeniesionego w arktyczną scenerię. Nad miastem góruje potężna wieża barokowego kościoła, zwanego "Dumą Górniczego Miasta", a otaczają je niezwykłe, księżycowe wzgórza – hałdy żużlu, milczący świadkowie 333 lat wydobycia miedzi, które ukształtowały to miejsce i jego twardych mieszkańców. Røros to nie tylko zabytek, to pomnik ludzkiej pracy, wytrwałości i niezwykłej historii.

Oslo, stolica Norwegii, to miasto, które w spektakularny sposób łączy w sobie energię nowoczesnej metropolii z głębokim szacunkiem dla otaczającej ją natury. Położone na końcu malowniczego fiordu Oslofjord i otoczone przez gęste, zielone lasy, oferuje unikalne doświadczenie, w którym podróż metrem może zakończyć się na początku górskiego szlaku. Przez ostatnie dwie dekady Oslo przeszło niezwykłą transformację, stając się jednym z najbardziej ekscytujących architektonicznie miast w Europie. Jego panoramę definiują dziś ikony nowoczesności: przypominający górę lodową gmach Opery, po którym można swobodnie spacerować, oraz pnąca się w niebo wieża nowego Muzeum Muncha. To miasto, w którym można podziwiać arcydzieła sztuki w światowej klasy muzeach, a godzinę później płynąć kajakiem po fiordzie lub korzystać z jednej z publicznych saun z widokiem na wodę. Oslo to harmonijne połączenie norweskiego umiłowania do życia na świeżym powietrzu (friluftsliv) z wyrafinowaną kulturą i odważnym wzornictwem.

Longyearbyen, najbardziej na północ wysunięta osada na świecie, to nie jest zwykły cel podróży – to wyprawa na kraniec cywilizacji, do surowego i majestatycznego serca Arktyki. Położone na archipelagu Svalbard, zaledwie 1300 kilometrów od Bieguna Północnego, to miejsce, gdzie natura dyktuje wszystkie warunki. Kolorowe, drewniane domy miasta stanowią jaskrawy kontrast dla otaczającej je monochromatycznej palety bezdrzewnych gór, potężnych lodowców i zamarzniętych fiordów. To dawne miasto górnicze, zbudowane na węglu, które dziś przekształca się w światowe centrum badań polarnych i turystyki przygodowej. Życie tutaj toczy się w rytmie ekstremalnych pór roku: pod tańczącą na niebie zorzą polarną podczas trwającej miesiącami nocy polarnej, lub w blasku niezachodzącego słońca dnia polarnego. Wizyta w Longyearbyen to doświadczenie totalne – konfrontacja z potęgą przyrody, lekcja pokory i szansa na zobaczenie krajobrazów, które zdają się należeć do innej planety.

Svalbard to archipelag położony w sercu Oceanu Arktycznego, stanowiący jedno z najbardziej na północ wysuniętych zamieszkałych miejsc na Ziemi. Ta surowa, lodowa kraina, formalnie należąca do Norwegii, jest synonimem arktycznej przygody i dziewiczej natury. Krajobraz Svalbardu zdominowany jest przez potężne lodowce, które pokrywają ponad 60% jego powierzchni, ostro zarysowane, spiczaste góry (stąd nazwa Spitsbergen – „ostre góry”) oraz głęboko wcinające się w ląd fiordy. Gospodarka opiera się na trzech filarach: turystyce przygodowej, międzynarodowych badaniach naukowych oraz historycznym górnictwie węgla kamiennego, którego znaczenie stopniowo maleje. Stolicą i głównym ośrodkiem życia jest Longyearbyen, tętniąca życiem osada z zaskakująco rozwiniętą infrastrukturą, położona na największej wyspie archipelagu, Spitsbergenie. Inne ważne punkty to rosyjska osada górnicza Barentsburg oraz międzynarodowe centrum badawcze Ny-Ålesund.

Lillehammer to miasto, którego nazwa na zawsze będzie kojarzyć się z magią i niezwykłą atmosferą jednych z najlepszych w historii Zimowych Igrzysk Olimpijskich. To tutaj, w 1994 roku, świat zachwycił się nie tylko sportową rywalizacją, ale i norweską gościnnością, pięknem przyrody i unikalnym klimatem "igrzysk w swetrze". Duch olimpijski jest wciąż obecny w górujących nad miastem skoczniach narciarskich Lysgårdsbakken i w nowoczesnym Muzeum Olimpijskim. Jednak Lillehammer to znacznie więcej niż tylko sportowe dziedzictwo. To także urokliwe miasteczko z uroczą, drewnianą architekturą głównej ulicy Storgata, położone na malowniczych wzgórzach u północnego krańca największego jeziora Norwegii – Mjøsa. Przede wszystkim jest to jednak brama do podróży w czasie, którą oferuje Maihaugen – jeden z najwspanialszych i największych skansenów w Europie, prezentujący setki lat norweskiej historii i tradycji w pigułce.

Kristiansand, nieoficjalna letnia stolica i perła południowego wybrzeża, to miasto, do którego Norwegowie uciekają w poszukiwaniu słońca, relaksu i wakacyjnej atmosfery. To norweska Riwiera, gdzie surowe fiordy ustępują miejsca malowniczemu archipelagowi tysięcy małych, skalistych wysepek, a życie toczy się w rytmie fal i letnich festiwali. Sercem miasta jest regularna, renesansowa siatka ulic zwana Kvadraturen, zaprojektowana przez samego króla Chrystiana IV. Jednak prawdziwy urok Kristiansand kryje się w jego historycznych zakątkach: w Posebyen, jednej z największych i najlepiej zachowanych drewnianych starówek w Europie, z jej lśniącymi bielą domkami, oraz na tętniącym życiem targu rybnym Fiskebrygga, gdzie można skosztować najświeższych owoców morza. To miasto, które jest synonimem lata, idealne dla rodzin i każdego, kto chce poznać łagodniejsze i bardziej pogodne oblicze Norwegii.

Henningsvær, nazywane często "Wenecją Lofotów", to jedna z najsłynniejszych i najbardziej urokliwych osad rybackich na całym archipelagu. To, co czyni je wyjątkowym, to niezwykłe położenie – wioska nie leży na jednej wyspie, ale jest malowniczo rozrzucona na kilku małych, skalistych wysepkach u podnóża potężnej góry Vågakallen, połączonych ze sobą systemem mostów i grobli. Spacer po Henningsvær to ciągłe lawirowanie między lądem a wodą, gdzie tętniący życiem port rybacki płynnie przechodzi w labirynt wąskich uliczek z kolorowymi, drewnianymi domami. W ostatnich latach wioska zyskała światową sławę dzięki jednemu, niezwykłemu obrazkowi: położonemu na samym krańcu skalistego cypla boisku piłkarskiemu, które stało się ikoną i celem pielgrzymek fotografów z całego świata. Henningsvær to jednak nie tylko piękne widoki, to także artystyczna dusza Lofotów, z zaskakującą liczbą galerii sztuki, warsztatów rzemieślniczych i przytulnych kawiarni, które nadają mu twórczą i nieco bohemistyczną atmosferę.

Fredrikstad to miasto o dwóch obliczach, którego największym skarbem jest Gamlebyen – najlepiej zachowane ufortyfikowane miasto w całej Skandynawii. Przekroczenie jego bramy i mostu zwodzonego jest jak podróż w czasie do XVII i XVIII wieku. Wewnątrz potężnych, porośniętych trawą wałów obronnych i szerokich fos, rozciąga się urokliwe, tętniące życiem miasteczko z regularną siatką brukowanych uliczek, niską, kolorową zabudową, małymi sklepikami, galeriami i przytulnymi kawiarniami. To nie jest skansen, ale żywa dzielnica, w której ludzie mieszkają i pracują w historycznych murach. Na drugim brzegu rzeki Glomma, najdłuższej w Norwegii, leży nowoczesne, tętniące życiem centrum współczesnego Fredrikstad. Te dwa światy łączy bezpłatny prom miejski, który sam w sobie jest jedną z najlepszych atrakcji, oferując wspaniałe widoki i będąc kręgosłupem komunikacyjnym miasta.

Flåm to nie tyle cel podróży, co serce jednego z najbardziej spektakularnych doświadczeń turystycznych na świecie – podróży zwanej "Norwegia w pigułce". Ta maleńka wioska, malowniczo położona na samym końcu Aurlandsfjordu, odnogi potężnego Sognefjordu, jest przede wszystkim słynną na cały świat stacją końcową jednej z najbardziej niezwykłych linii kolejowych na Ziemi. To właśnie podróż koleją Flåmsbana, która w ciągu godziny zjeżdża z surowego, górskiego płaskowyżu Myrdal do poziomu morza, pokonując jedną z najbardziej stromych tras kolejowych na świecie, jest główną atrakcją. Pociąg wije się przez tunele wykute w litej skale, mija kaskady potężnych wodospadów i oferuje widoki, które zapierają dech w piersiach. Sama wioska Flåm jest uroczą, choć w sezonie niezwykle zatłoczoną, bazą przesiadkową, z której wyrusza się w dalszą podróż – w rejs po wpisanych na listę UNESCO fiordach, by z poziomu wody podziwiać monumentalne, niemal pionowe klify i otaczającą, dziką przyrodę.