Karnawał Oruro

Oruro usytuowane na oszałamiającej wysokości w suchym regionie Altiplano w Boliwii jest górniczym miastem i miejscem jednego z najsłynniejszych festiwali w całej Ameryce Południowej. Każdego roku w sobotę przed Środą Popielcową, zwykle senne Oruro ożywa, goszcząc światowej sławy Carnival. Wyjątkowy karnawał oferuje spektakularne tańce ludowe, ekstrawaganckie kostiumy, piękne rękodzieło, żywą muzykę i do 20 godzin ciągłego imprezowania.

Impreza ta jest najbardziej obleganą atrakcją turystyczną Boliwii. Przyciąga do 400 000 osób rocznie. Podczas gdy festiwal jest obchodzony w większości kraju, Oruro jest bez wątpienia najbardziej popularne, oferując niezapomniane przeżycia dla wszystkich zainteresowanych.

Historia karnawału Oruro

Na długo przed najazdem Hiszpanów starożytne miasto Uru Uru (przedhiszpańskia nazwa Oruro) było celem pielgrzymkowym ludu Aymara i Keczua w Andach. Miejscowi czcili bóstwa andyjskie, modląc się o ochronę i dziękując Pachamamie. Ludzie Uru czcili także swoich bogów, świętując Ito - festiwal religijny, z którego wywodzi się karnawał.

W 1606 roku Hiszpanie założyli dzisiejsze Oruro, wykorzystując ziemię, która była już zasiedlona przez rdzenną ludność, jako bazę do pozyskiwania bogatych minerałów na okolicznych wzgórzach. W związku z odebraniem ziemi miejscowi zostali wykorzystani jako robotnicy dla Europejczyków, którzy wkroczyli też w ich religię - wprowadzając chrześcijaństwo.

Od samego początku hiszpańscy księża próbowali zakazać rytuałów i tradycji Uru Uru. Nie chcąc wyrzec się swoich przekonań, Indianie kultywowali swoje tradycje pod płaszczykiem katolickich rytuałów, aby zadowolić swoich nowych nadzorców. Katoliccy księża marszczyli brwi, ale tolerowali to, aby nawrócić lud Aymara i Keczua na swoją religię.

W kolejnej próbie nawrócenia mieszkańców na chrześcijaństwo kapłani zachęcali Indian do wykonywania tradycyjnych tańców i muzyki zgodnie z katolickimi świętami, a także przekształcania ich świąt w katolickie rytuały. Do połowy XVIII wieku rytuały andyjskie przekształciły się w obrzędy katolickie, dając początek celebracji religijnej, którą dziś znamy jako Karnawał Oruro.

Po uzyskaniu przez Boliwię niepodległości od Hiszpanii w 1825 r. arystokracja Oruro zdystansowała się od rdzennej ludności, a każda grupa organizowała własne obchody karnawału. Wraz z rozwojem socjalizmu w latach 40. XX w. klasa wyższa zaczęła postrzegać rdzenną kulturę i styl życia jako idealny model dla dobrze ugruntowanego społeczeństwa. Widziana jako sprawa dumy narodowej, klasa wyższa i średnia Oruro zaczęły tworzyć własne grupy taneczne oparte na tradycjach kultury andyjskiej.

Dziś karnawał jest złożonym przeplataniem się zwyczajów katolickich i starożytnych pogańskich wierzeń, odzwierciedlających różnorodne aspekty bogatej historii kulturalnej Oruro.

Znaczenie karnawału

Wykorzystując mieszankę tańca, muzyki i kostiumów, karnawał nie tylko opowiada o tym, jak Hiszpanie podbili lud Aymara i Keczua w Boliwii, ale świętuje dobro i zło wraz z bogatą kulturową tożsamością Oruro.

Światowy karnawał wywodzi się z portugalskiego słowa „carne levare”, co oznacza „zbierz mięso”. Odnosi się to do Wielkiego Postu, 40-dniowego okresu, w którym pobożni katolicy powstrzymują się od spożywania mięsa przed Wielkanocą. Ponieważ 90% Boliwijczyków nazywa siebie katolikami, słowo to oznaczało karnawał czyli 10-dniowy festiwal prowadzący do Wielkiego Postu.

Tańce Karnawału Oruro oparte są na legendzie Dziewicy del Socavon, połączonej ze starożytną opowieścią Uru o Huari i walką Archanioła San Miguela z diabłem i siedmioma grzechami śmiertelnymi.

Karnawałowe przedstawienia

Dwa dni przed głównym wydarzeniem karnawałowym Anata Andina jest obchodzona przez miejscowych, którzy dziękują Pachamamie za bogactwo produkcji rolnej, którą im zapewniła. Sto grup z całej Boliwii bierze udział w tym wydarzeniu, pokazując swoją rodzimą muzykę, tańce i kostiumy.

Następne dni - sobota pielgrzymkowa, niedziela karnawałowa i poniedziałek diabła - odbywają się podczas trzydniowej parady z udziałem ponad 50 grup tancerzy ludowych, 150 zespołów i 10 000 muzyków. Sobota to główny dzień parady z procesją obejmującą czterokilometrową trasę trwającą do 20 godzin.

Każdego roku parada jest prowadzona przez barwną reprezentację Archanioła San Miguel. Po San Miguelu idą diabły i mnóstwo niedźwiedzi, pum, małp i kondorów - symboli mitologii Uru. Najbardziej wyszukany kostium jest noszony przez głównego diabła, Lucyfera, który tańczy z innymi diabłami i diabelskimi kobietami, które próbują uwieść San Miguela swoim tańcem. Na końcu grupy tanecznej znajduje się „siedem grzechów głównych” duma, chciwość, żądza, gniew, obżarstwo, zawiść i lenistwo.

Wokół diabłów znajdują się inne grupy taneczne przedstawiające lokalne związki robotnicze, starożytnych Inków i czarnych niewolników, którzy zostali przywiezieni przez Hiszpanów do pracy w kopalniach. Za tymi grupami, znajdują się klejone pojazdy z ofiarami dla boga słońca Inti oraz cenne minerały dla El Tio, a także postacie Inków i grupa konkwistadorów.

Parada kończy się na stadionie piłkarskim Oruro wystawieniem dwóch sztuk. Pierwszej o podboju przez Hiszpanów i drugiej o walce San Miguela ze złem. Podczas drugiego tańca aniołowie zabijają siedem diabłów, z których każdy reprezentuje siedem grzechów głównych. Kiedy to się stanie, ukazuje się Pachamama i błaga o przebaczenie i ostatecznie zostaje ułaskawiona przez aniołów

Tańce i kostiumy

Fascynująca historia Oruro, różnorodna kultura i wpływy religijne są najbardziej widoczne w niekończącym się strumieniu tańców ludowych podczas Carnival. Ponad 50 grup folklorystycznych złożonych z około 20 000 tancerzy bierze udział w festiwalu reprezentującym różne grupy tubylcze w całej Boliwii.

Najbardziej znanym tańcem ludowym jest bez wątpienia „Taniec diabłów”. Rytuał reprezentujący zwycięstwo dobra nad złem, który pozostał niezmieniony od czasów kolonialnych.

Demoniczne kostiumy są ekstrawaganckie, przerażające i ciężkie, z rogatymi maskami, aksamitnymi pelerynami, mieniącymi się napierśnikami i butami ozdobionymi wężami. Ze względu na szczegółowe prace związane z produkcją wyszukanych ręcznie robionych strojów, kostiumy są drogie, a cena detaliczna wynosi kilkaset dolarów za sztukę.

Uczestnictwo w karnawale Oruro

Podróżni uczestniczący w karnawale będą zachwyceni szalonymi tańcami, kolorowymi kostiumami, tradycyjnymi drinkami i optymistyczną muzyką. Podczas uroczystości leje się mnóstwo wody. Bomby wodne, pistolety na wodę i pianki w sprayu, więc należy się spodziewać przemoczenia.

Ponieważ karnawał jest tak popularnym wydarzeniem, miejsca noclegowe są rezerwowane z wyprzedzeniem kilku miesięcy. Podróżni powinni zaplanować rezerwację tak wcześnie, jak to możliwe i oczekiwać pięciokrotnej ceny za pokój. Należy również pamiętać, że zazwyczaj rezerwuje się pokój na minimum 3 noce. Jeśli pojawisz się w Oruro bez rezerwacji, istnieje niewielka szansa, że będziesz mógł dzielić pokój w prywatnym domu z dziesiątkami innych osób.

Jak każdy większy festiwal na całym świecie, tłumy stają się hałaśliwe i występują drobne przestępstwa, dlatego zaleca się pozostawienie wartościowych przedmiotów w domu i nie picie alkoholu podczas zabawy. Jeśli ktoś zaoferuje ci typowy napój chicha, bądź ostrożny, ponieważ jest on bardzo silny i powoduje strasznego kaca.

Warto również zauważyć, że Oruro znajduje się na wysokości 3700 metrów nad poziomem morza, co oznacza, że podróżujący powinni dać sobie czas na dostosowanie się do wysokości, unikanie alkoholu i picie dużej ilości wody. W nocy robi się zimno, więc warto mieć wygodne i ciepłe ubrania.

Jak dojechać do Oruro?

Oruro jest dobrze skomunikowane z La Paz, Santa Cruz, Cochabamba i Potosi, a także z takimi krajami jak Argentyna, Chile i Peru. Istnieje kilka firm autobusowych, które łączą Oruro z różnymi miastami Boliwii i autobusami kursującymi nawet co 30 minut.

Z La Paz, Cochabamby Santa Cruz i Potosi do Oruro codzienne odjazdy są dostępne od 6:30 rano do 22:30 wieczorem, a w okresie karnawału dostępnych jest jeszcze więcej połączeń.

Podobnie wygląda sytuacja jeśli podróżujemy z Chile. Z Arica i Iquique w ciągu dnia odjeżdża 5-6 autobusów.

Bardzo wygodnym środkiem komunikacji w Boliwii jest pociąg. Do Oruro dojeżdżają pociągi z wielu miast, jednak ich ilość jest znacznie mniejsza niż autobusów. Czasem odbywają się tylko 2 przejazdy w tygodniu.

Między Oruro a Santa Cruz jest również połączenie lotnicze. Codzienny lot z miasta Santa Cruz de la Sierra do Oruro trwa około godziny. Samoloty odlatują z lotniska El Trompillo w Santa Cruz i lądują na lotnisku Juan Mendoza w Oruro.

Pogoda w regionie Oruro – kiedy jechać?

Cały rok jest korzystny, by podróżować do regionu Oruro w Boliwii. Temperatury są łagodne, a opadów jest niewiele. Najwyższa średnia temperatura w Oruro wynosi 17°C w listopadzie a najniższa 12°C w czerwcu.