Dominikana to jeden z najbardziej zróżnicowanych geograficznie krajów Karaibów, z oszałamiającą górską scenerią, pustynnymi zaroślami, sugestywną architekturą kolonialną i mnóstwem plaż.

Kraj nadbrzeżny

Setki kilometrów linii brzegowej dobrze definiuje Dominikanę. Niektóre z plaż są piaszczyste, położone w cieniu rzędów palm, inne są otoczone skalistymi klifami, smaganymi wiatrem wydmami lub spokojnymi lagunami namorzynowymi. Niezależnie od tego, czy są to wioski rybackie z łodziami przycumowanymi do brzegów, czy też przyjemne turystyczne place zabaw z akwamarynowymi wodami, morze jest ich wspólnym mianownikiem. Niektóre z zatok, po których niegdyś pływali piraci, są tymczasowym domem dla tysięcy migrujących humbaków i stanowią część rozległej sieci parków i rezerwatów, które chronią dziedzictwo naturalne kraju.

Szczyty i doliny

Poza stolicą duża część Dominikany jest wyraźnie wiejska. Jadąc przez rozległe żyzne wnętrze wyspy, zobaczysz krowy i konie pasące się na drogach oraz ciężarówki załadowane świeżymi produktami. Dalej w głąb lądu napotkasz widoki przypominające europejskie Alpy, rzeki przecinające bujną dżunglę i wspaniałe wodospady. Cztery z pięciu najwyższych szczytów na Karaibach wznoszą się nad żyznymi nizinami otaczającymi Santiago, a odległe pustynie rozciągają się na południowym zachodzie, nadając Dominikanie fizyczną i kulturową złożoność niespotykaną na innych wyspach.

Przeszłość i teraźniejszość

Zona Colonial w Santo Domingo emanuje romantyzmem dzięki pięknie odrestaurowanym klasztorom i brukowanym uliczkom, po których niegdyś wędrowali konkwistadorzy. Rozpadające się domy z piernika w Puerto Plata i Santiago pozostały z bardziej zamożnych epok, a blizny po dziesięcioleciach złych rządów naznaczone są pomnikami, przy których dziś ludzie gromadzą się aby świętować. Nowe społeczności powstały zaledwie kilka kilometrów od ruin, po których kroczył Krzysztof Kolumb i gdzie rdzenni mieszkańcy Taíno zostawili ślady swojej obecności wyryte na skalnych ścianach.