Georgetown, stolica Gujany ma niemal bajkowy wygląd dzięki wysadzanym drzewami uliczkom i alejom oraz uroczej holenderskiej architekturze kolonialnej i wiktoriańskiej, wywodzącej się z czasów kolonii holenderskiej i angielskiej. Georgetown leży poniżej poziomu przypływu, chronionego przez falochron z szeregiem kanałów przecinających miasto. Gdy opady są duże, duże ryzyko stanowią tu powodzie.

Fort Zeelandia to twierdza w Paramaribo w Surinamie. W 1640 r. Francuzi zbudowali drewniany fort w tym samym miejscu, w którym obecnie znajduje się Fort Zeelandia. Podczas brytyjskich dni kolonialnych fort został wzmocniony i stał się Fortem Willoughby. W 1651 r. Holendrzy utworzyli w pobliżu niewielki punkt handlowy.

W grudniu 1666 roku holenderski admirał Abraham Crijnssen otrzymał dowództwo eskadry złożonej z fregat Zeelandia, West-Cappelle i Zeeridder oraz 4 mniejszych statków, w tym Prins te Paard. Wysłano go do Indii Zachodnich i wschodniego wybrzeża Ameryki Północnej w wyprawie przeciwko Anglikom. Crijnssen opuścił Veere 30 grudnia z 700 ludźmi na pokładzie, w tym ponad 200 żołnierzami.

Archipelag Fernando de Noronha, składający się z 21 wysp i wysepek, jest rajem o nieopisanym pięknie i został wpisany na listę światowego dziedzictwa. Aby wyspy mogły zachować swoją naturę, liczba odwiedzających jest ograniczona, a za wstęp na wyspy trzeba zapłacić opłatę za ochronę środowiska.

Połączenie krystalicznie czystych wód, złocistych piasków i życia morskiego fascynuje ludzi z całego świata. Plaże są podzielone między morze wewnętrzne (wody w kierunku kontynentu brazylijskiego) i morze zewnętrzne (wody w kierunku Oceanu Atlantyckiego). Bardzo często tutejsze plaże widuje na listach najpiękniejszych plaż Brazylii i świata. Plaże Praia dos Porcos, Praia dos Leões i Baía do Sancho, były dwukrotnie wybierane przez TripAdvisor jako najlepsza plaża na świecie.

Jest takie powiedzenie, że podróż jest ważniejsza niż cel podróży. W przypadku pociągu Devil's Nose Train (znanego lokalnie jako Nariz del Diablo) w Ekwadorze, jest to z pewnością trafne, ponieważ celem podróży jest ostatecznie jej początek.

Więc jeśli spędzanie prawie trzech godzin w podróży i przybycie do punktu początkowego nie jest twoją pasją, możesz pominąć ten tekst.

Jeśli jednak, spędzenie trzech godzin na poznawaniu jednego z największych osiągnięć inżynierii kolejowej na świecie z jednoczesnym podziwianiem spektakularnych krajobrazów w Andach wydaje ci się interesujące, to Nariz del Diablo będzie dla ciebie wyjątkową przygodą.

Prawie cała długość Orinoko, jednej z największych rzek świata, leży w Wenezueli. Płynie ona w tropikalnych lasach deszczowych, które prowadzą do Amazonii, tworząc największy obszar lasów tropikalnych na planecie i kończy się nad Atlantykiem neotropikalną deltą. Ujście Orinoko do oceanu przepływa przez labirynt wąskich potoków i kanałów, które przesiąkają między tysiącami niskich wysp lasu palmowego lasu i namorzynów.

Aby w pełni docenić to, co reprezentuje Darien Gap, trzeba najpierw dowiedzieć się o Autostradzie Panamerykańskiej. Ta autostrada rozciąga się prawie 30 000 mil od północnego brzegu Alaski do najbardziej wysuniętego na południe krańca Ameryki Południowej. Przekraczając pasma górskie, rzeki i pustynie, próbując połączyć kontynenty północno i południowo amerykański, ta droga jest rekordem Guinnessa jako najdłuższa droga na świecie. Jedyną przerwą na autostradzie jest brakujący fragment o szerokości 54 mil, znany jako Darién Gap.

Kiedy w Internecie szukamy informacji o Ekwadorze, nierzadko natrafimy na zdjęcia Cotopaxi - jednego z najsłynniejszych stożków wulkanicznych pokrytych śniegiem. Cotopaxi jest fotograficzną, geologiczną i sentymentalną ikoną wszystkich Ekwadorczyków. Turyści padają ofiarą piękna wulkanu. Podczas lotu do Quito w ciągu dnia ludzie często doceniają jego majestatyczny kształt przez okno samolotu. Cotopaxi, podobnie jak strażnik, który patrzy na stolicę i otaczające ją miasta, jest częścią codziennego krajobrazu, do którego Quito jest przyzwyczajone. A w pogodny dzień Cotopaxi jest widoczny z oddali i jest absolutnie hipnotyzujący.

Commewijne River to rzeka w północnym Surinamie wypływająca ze wzgórz Dystryktu Commewijne i kierująca się na północ, dopóki nie połączy się z prawej strony z meandrującą rzeką Cottica. Dalej biegnie na zachód, aż połączy się z rzeką Surinam w Nieuw Amsterdam. Tutaj, po około 30 kilometrach, wpływa do Oceanu Atlantyckiego. Ma dorzecze o powierzchni 6 600 km2.

Commewijne River była historycznie ważna dla żeglugi. Pływały po niej statki oceaniczne, a ogromne barki transportowały boksyt z Moengo na wschodzie do ujścia rzeki Surinam, a stamtąd na południe przez Paramaribo do rafinerii Paranam oraz do Trynidadu i USA. Tratwy z tropikalnym drewnem transportowały surowiec do Paramaribo, stolicy Surinamu. Obecnie boksyt Moengo jest wyczerpany, a drewno liściaste przewożone jest głównie ciężarówkami. Dziś pozostało tu jedynie trochę handlu łodziami z lokalnymi mieszkańcami i turystami.

Na końcu ponad 1200 górskich schodów, w nieprzeniknionym lesie tropikalnym Sierra Nevada w Kolumbii, leżą ruiny starożytnego, opuszczonego miasta. W latach 70. XX wieku niesamowite miasto było jednym z najważniejszych odkryć archeologicznych XX wieku, ujawnionych światu jako Ciudad Perdida lub „Zaginione miasto”.

Być może najbardziej niezwykłym w Ciudad Perdida jest fakt, że został zbudowany około 650 lat przed Machu Picchu, około 800 r. n.e.

Chilijska Kraina Jezior słynie ze spektakularnych, błękitnych jezior górskich, pokrytych śniegiem wulkanów i lasów. Znana jest również jako miejsce popularnych kurortów, rekreacji przez cały rok i tradycyjnego folkloru, rękodzieła i legend. Kraina Jezior obejmuje dwa regiony Chile: dziewiąty region, bardziej sugestywnie znany jako La Araucania i Dziesiąty Region, Los Lagos. Od północy na południe Kraina Jezior rozciąga się od Pacyfiku na wschód do Andów.