Muzeum Archeologiczne Szarszal gromadzi artefakty, które są powszechnie uważane za jedne z najlepszych przykładów starożytności rzymskiej i greckiej na kontynencie afrykańskim. Szarszal był nazywany Cezareą Mauretanii podczas panowania cesarstwa rzymskiego i był bogatą stolicą rzymskiej Mauretanii Caesariensis. Archeolodzy odkryli na tych ziemiach wiele artefaktów z różnych okresów dawnej historii Cherchella i wiele z nich umieszczono w Muzeum.
Miasto Constantine w północno-wschodniej części Algierii jest jednym z najbardziej malowniczych miast w Afryce Północnej, leży po obu stronach prawie 200-metrowego wąwozu. Historia miasta sięga aż 600 lat pne. Konstantyna była stolicą Berberskiego Królestwa Numidii pod nazwą Citra, a następnie w 46 pne. stała się miastem rzymskim. Nazwę otrzymała po cesarzu Konstantynie Wielkim po roku 313.
Szczelina Tundavala jest jedną z najbardziej spektakularnych atrakcji przyrodniczych w Angoli. Można ją znaleźć między miastami Lubango i Namibe na wysokości 2600 m npm. Nie trzeba chyba pisać, że na tej wysokości widoki są fenomenalne, a panorama należy do najlepszych w Afryce. Szlak do zejścia z powrotem na poziom morza, do którego często docierają wędrowcy szukający dreszczyku emocji, jest oszałamiający ale niebyt bezpieczny. W Tundavala oprócz najbardziej znanej szczeliny i stromych skał możemy natknąć się również na płaty sawanny, traw i leśnych krajobrazów.
Palácio de Ferro (Żelazny Pałac) to historyczny budynek w stolicy Angoli Luandzie, który prawdopodobnie został zaprojektowany i zbudowany przez Gustave'a Eiffela, budowniczego Wieży Eiffla w Paryżu i Statuy Wolności w Nowym Jorku.
Muzeum Sił Zbrojnych znajduje się w Twierdzy São Miguel w Luandzie w Angoli. Kolekcja muzeum, została utworzona w 1975 roku po odzyskaniu niepodległości przez Angolę i obejmuje samoloty dwusilnikowe, czołgi, różną broń i artefakty używane podczas wojny o niepodległość (1961–1974) i wojny domowej (1975–2002).
Narodowe Muzeum Antropologiczne (Museu Nacional de Antropologia) znajduje się w dzielnicy Coqueiros w Luandzie w Angoli. Założone zostało 13 listopada 1976 r., i było pierwszą instytucją muzealną utworzoną po uzyskaniu przez Angolę rok wcześniej niepodległości.
Kissama (pisane także Quiçama), położona 70 km na południe od Luandy, jest najbardziej dostępnym i posiadającym największą ilość gatunków, parkiem dzikiej przyrody w Angoli. W tej ogromnej strefie przybrzeżnej sawanny, poprzecinanej sękatymi baobabami, zamieszkują słonie, bawoły wodne, miejscowe antylopy palankowe i niewielka populacja gniazdujących żółwi morskich.
Miasto Chefchaouen jest mocno zróżnicowane przez kontrast między marokańskim hedonizmem turystycznym a pobożnymi praktykami islamskimi. Najbardziej zauważalną cechą tego górskiego miasta są fasady budynków pomalowane w różnych odcieniach niebieskiego.
Niebieski kolor to w rzeczywistości średniowieczna pozostałość po dawno kulturze żydowskiej. Pod koniec XV wieku inkwizycja hiszpańska zmusiła muzułmanów i Żydów do opuszczenia Europy. W 1471 r., Chefchaouen został założony jako obóz dla uchodźców z silnymi wpływami żydowskimi.
Tuż za pustynną oazą Djanet w Algierii znajduje się park narodowy pełen historii. Podróż przez krajobraz Tasili Wan Ahdżar (Tassili n'Ajjer) jest jak wejście do galerii sztuki na świeżym powietrzu, gdzie formacje skalne z piaskowca stają się materiałem dla ponad 15 000 prehistorycznych rzeźb i obrazów. Według UNESCO park ten jest jednym z najważniejszych skupisk prehistorycznej sztuki skalnej na świecie. Obrazy i rzeźby przedstawiają fascynujące spojrzenie na migracje zwierząt, zmiany klimatu i życie ludzkie.
Tipasa powstała jako centrum handlowe Fenicjan z Kartaginy. W okresie od VI wieku p.n.e. do VI wieku n.e była kilkukrotnie skolonizowana. Miasto służyło jako port, którego ludność handlowała z Grecją, Włochami i Półwyspem Iberyjskim. Z biegiem czasu starożytna osada zmieniała się pod rządami Rzymian, wczesnych chrześcijan i Bizantyjczyków, ale zawsze służyła jako punkt handlowy i / lub startowy dla podbojów w królestwach Mauretanii. Tipasa została nazwana przez UNESCO „jednym z najbardziej niezwykłych kompleksów archeologicznych Maghrebu”. I na pewno zasługuje na ten tytuł.