Wioska Troglodytów Niansogoni, położona na szczycie małego klifu, jest prawdziwym cudem dla wytrwałych poszukiwaczy przygód. Ta wioska jaskiniowa składa się głównie z maleńkich skrzynek oraz stodół z przy ścianie klifu. W wędrówce po wiosce obowiązkowo musi towarzyszyć przewodnik. Aby się tu dostać trzeba się wspiąć dość trudnym podejściem (zwłaszcza przy 40°C).

Rezerwat de Nazinga powstał w 1973 roku jako obszar ochrony przyrody leżący na chronionym obszarze leśnym. W rezerwacie spotkać można setki słoni i bawołów, tysiące antylop i gazeli, kilka gatunków małp, ptaki i gady.
Ten park oferuje odwiedzającym dwie różne filozofie podejścia do natury: obszar centralny przeznaczony jest pod ścisłą ochronę i zasiedlanie oraz jest otwarty dla turystyki fotograficznej i obserwacyjnej; pas zewnętrzny przeznaczony jest na polowania sportowe, ograniczone do niektórych gatunków i do określonej liczby zwierząt, zgodnie z danymi dostarczonymi przez coroczny spis powszechny.

Kolebka kultury Sénoufo w Burkina Faso, Sindou to piękne i tajemnicze miejsce. Uczy historii ludu, który był w stanie oprzeć się różnym wpływom zewnętrznym i dzięki temu zachował bardzo silne rytuały przodków, ale który również pozostawał zamknięty przez długi czas. Lokalny działacz Tiémoko uznał, że zamknięta kultura powinna ujrzeć światło dzienne i w porozumieniu ze starszyzną ludową postanowił założyć stowarzyszenie Soutrala Terya, aby promować turystykę, rzemiosło i kulturę kraju Sénoufo w Burkina Faso.

Ouaga, jak pieszczotliwie nazywane jest Wagadugu, jest kwitnącym, eklektycznym centrum sztuki, z salami tanecznymi i koncertowymi, zespołami na żywo, teatrami, napiętym harmonogramem festiwali i pięknymi rękodziełami. Jego ulice to ruchliwa, zakurzona plątanina dróg, z tysiącami motorowerów i ulicznych handlarzy. To żywiołowe życie, które z nawiązką rekompensuje brak ważnych atrakcji turystycznych

Wielki Meczet Bobo Dioulasso to imponujący przedstawiciel tradycyjnej architektury sudano-sahelińskiej, najprawdopodobniej największy budynek w tym stylu w Burkina Faso. Został zbudowany pod koniec XIX wieku w wyniku porozumienia politycznego między lokalnym królem a islamskim przywódcą religijnym.

Drugim co do wielkości miastem Burkina Faso jest Bobo-Dioulasso. Pod wieloma względami jest bardziej fascynujący niż stolica Wagadugu, ma bogatsze życie kulturalne i architekturę. Mniejsza osada istniała tu od XI wieku, obecne miasto rozwijało się od końca XIX wieku.

Park Narodowy Kabore Tambi znajduje się w pobliżu stolicy, Wagadugu i kilka kilometrów od granicy z Ghaną. Jest to jeden z najbardziej cenionych parków narodowych i obszarów chronionych w Burkina Faso, który został uznany za park narodowy w 1976 roku jako Park Narodowy Po. Nazwę zmieniono w hołdzie dla strażnika, który został zabity przez kłusowników w 1991 roku. Park założono nad brzegiem rzeki Nazinon - dawniej Czerwonej Volty. Inne rzeki w ekosystemie parku to Nazinga i Sissili, występujące odpowiednio na południowym zachodzie i wzdłuż rzeki Nazinon. Roślinność w parku występuje głównie na łąkach sawanny w północnej części Sudanu na północy i na południu, stanowiąc mieszankę sawanny południowego Sudanu i północnej Gwinei.

Chociaż Burkina Faso jest jednym z najbiedniejszych krajów na ziemi, jest również dumnym krajem z dumnymi ludźmi. Czego wielu nie wie - Burkina Faso to centrum afrykańskiego filmu i afrykańskiego teatru. Christophowi Schlingensiefowi udało się przekonać Francisa Kéré, że projekt artystyczny, który pomaga kształtować lub budzić tożsamość kulturową grupy, jest ważny dla rozwoju kraju. A jeśli Francis potrafił zbudować niesamowity budynek swoimi metodami, integrując lokalną ludność, używając lokalnych materiałów, angażując ludzi i uspokajając obawy, czy ten projekt jest odpowiedni dla tak biednego kraju.

Khama Rhino Sanctuary to rezerwat na Kalahari o powierzchni 4 300 hektarów, który został utworzony w celu ochrony malejącej populacji nosorożców w Botswanie. To jedno z najlepszych miejsc w Botswanie, aby zobaczyć Białego Nosorożca. Rezerwat znajduje się kilka godzin drogi od Francistown i jest dobrym przystankiem dla turystów, którzy samodzielnie jeżdżą do północnych rezerwatach Botswany. Rezerwat Nosorożców Khama składa się z siedlisk typu Kalahari z rzadką roślinnością. W środku rezerwatu znajduje się dolina Serwe, w pobliżu której znajduje się mnóstwo naturalnych wodopojów dostarczających życiodajnej wody dla wielu okolicznych zwierząt.

W północno-zachodnim narożniku Botswany kilka powiązanych grup wzgórz dolomitowych stanowi uderzający kontrast z otaczającym je piaskowcem. Wzgórza Aha rozciągają się na granicy Botswany i Namibii na północ od wioski Xai-Xai. Około 35 km na wschód od wioski Xai-Xai w dolinie Gcwihaba znajduje się skupisko 6 nisko położonych wzgórz dolomitowych. Dalej 19 km na południowy zachód od Gcwihaba leżą wzgórza Koanaka z trzema wzgórzami. Fascynujące jest to, że wszystkie te wzgórza mają jaskinie, które są zbiorczo nazywane jaskiniami Gcwihaba.

Nazwa Rezerwatu wzięła się od wzgórza, które leży na północ od wioski Otse w Botswanie. To wzgórze z piaskowca, dobrze znane ze stromego, wysokiego klifu na południowym krańcu, zostało uznane za rezerwat zwierzyny łownej w 1965 roku. Wzgórze Otse, którego szczyt znajduje się na wysokości prawie półtora kilometra, jest najwyższym punktem w Botswanie.